De nieuwe vermaakelyke snuyf-doos, zynde versiert met veelderley zoort van aardige en aangenaame gezangen

[p. 19]

Bedurve Huyshouden in de verkeerde Waereld, of de Vrouw met de Broek, binnen deze Stad.

Ik wil gaan zingen myn Avond Lied en ik wil gaan,

Al zou ‘er myn Vlesje met Zadelyn niet blyven staan.

Al zou myn Vlesje met Sadelyn verlooren zyn,

Al evenwel moet ‘er myn Avond-Lied gesongen zyn.

Door een naauw Straatje quam ik gegaan,

daar was een Vrouw die sloeg haar Man: Was dat niet qualyk gedaan?

Zy sloeg hem al zo zeere van boven op zyn Lyf,

Tot dat hy om genaaden bad, en zeyde myn lieve Wyf.

Dat gy al om genaden bid en dat is regt,

Want gy zult seggen myn Wyfje lief, En ik zal zeggen myn Knegt.

Johan al van zyn werk quam was moe en mat,

Een ander al by zyn Wyfje sliep: Wat raare kool was dat.

Johannes aan de Tafel zat, hy keek zoo bang,

Hy keek al na dat Ledikant, Het zoene dat duurde te lang.

Daar staat een Potje met Kane kom zet het by het vuur,

dat kanje in je darmen stooten, Zonder zout of zuur.

Johannes hier, Johannes hier, verklapt my niet:

Ik zal ‘t met doen myn Wyfje lief, Slaat gy my niet.

[p. 20]

 

‘k Zal u niet slaan Johannesje, als gy zwygt stil;

 

Maar dan moet gy te vreede zyn als ik wil doen myn wil.

 

Myn Wyfje lief, myn Wyfje lief, dat zal ik doen;

 

Maar gy moet ook te vreede zyn als ik een ander soen.

 

Zyn Wyf hier op van ‘t Bed afsprong, en nam de Tang;

 

Waar mee zy sloeg Johannesje twee uuren lang.

 

Genaden lief, genaden lief, ik zal ‘t niet meer doen;

 

Ik zal met u te vreeden zyn, en houwen myn fatzoen.

 

Johannesje, Johannesje, dan is het goed;

 

Ook zult gy doen wat ik hebben wil: ô Ja, myn Wyfje zoet.