De nieuwe vermaakelyke snuyf-doos, zynde versiert met veelderley zoort van aardige en aangenaame gezangen
(ca. 1750)–Anoniem Nieuwe vermaakelyke snuyf-doos–
AuteursrechtvrijStemme: Mon cher peere le Roy.Wat voor droeve klacht,
Hoort men onder ‘t Vrouw geslagt
met den slechten tydt,
Zy en worden niet gevrydt
Zy gaan over straat,
met een droef gelaat,
met een bleeke koleur
en het herte vol getreur
| |
[pagina 11]
| |
men ziet wel schoon zy ‘t niet seyd,
Wat haar in ‘t herte leydt.
‘t Schynt de minne brandt,
Uytgeblust is t’ allen kant,
Al de jonge jeugt,
Die is nu schier zonder vreugt,
men plag de jongmans,
te zien aan den dans,
Wandelen op ‘t landt,
met een Meysje by der handt,
Nu ziet men s’ al druypen gaan,
Als een gesneden haan.
Ieder Jongman segt,
Neen de tyden zyn te slegt,
Niet te winnen schier,
En daar by het Graan zoo dier,
Wie kan nu zyn zin,
stellen op de min,
Of wel met een meyt,
‘t Gelt verkwisten in dees tydt,
Wy laten de meysjens staan,
Tot het zal beter gaan.
Hoe kan nu een maagt,
die haar fiere Maagdom draagt,
Troosten haar jong hert,
en verdraagen hare smert,
daar zy wenst vol rouw,
van te zyn een vrouw,
dat een frisschen quant,
Haar kwam nemen by der hant,
Die haar kan een medicyn,
Of wel een Trooster zyn.
Klaerken had op ‘t pandt,
Eenen rink van diamant,
Van een Jongman gouw,
Die haar dien vereert op trouw,
| |
[pagina 12]
| |
Zy dogt ‘k heb dien gast,
in myne netten vast,
maer den diamant,
Die laet hy nu in den brand
Om dat hy het dier leven ziet,
En soekt het trouwen niet.
Hy zegt zoete klaar
wilt vertoeven nog een jaar
men moet zien voor al,
Of den tyd niet beteren zal,
Het is nu te dier,
niet te winnen schier
Liever ik alleen
In den druk, als met ons tween,
Somtyds ‘t eynde van het Jaer
Nog een kleyn kindt voorwaar.
Denkt eens wat een spyt
Dat menig jonk herte lydt,
Om dat de Jongmans
Niet en durven aan de kans,
Vele meyskens soet,
bidden met ootmoet
Om dat haast het graan
Vleesch en boter af zou slaan,
En dat zy van haare pyn
Zouden genesen zyn.
‘k Schreef lestmaal een brief
Voor een meysken aan haar lief
die om ‘t diere graan,
‘t meyske hadde laten staan
Zy zey liefste soet;
schept maar goeden moedt
Weest maar niet belaan
‘k Zal voor u uyt werken gaan
Wilt van my maken een vrouw
Dan ben ik uyt den rouw.
‘t Zal haast beter gaan,
Weest maar niet vervaart Ariaan
| |
[pagina 13]
| |
Wy zyn uyt ‘t getreur,
Zoo den oogst raakt in de scheur
Is de daghuer kleen,
wy zyn met ons tween
Om te winnen gelt,
waarom zyt gy dus ontsteld
Ik heb nog potten, pan en bed,
Ook een Eetkast zeer net.
Al de maagden teer,
Met ootmoet bidden den Heer
Op dat hy bewaart,
al de vrugten van de aerd’,
met den dieren tydt,
wort ‘er niet gevryd
Niemand die haar vraagt
Wat voor smerte dat haar plaagt
Zy roepen al even zeer
Weest ons barmhertig Heer.
|
|