De nieuwe vermakelyke Utrechtse min-stroom
(1767)–Anoniem Nieuwe vermakelyke Utrechtse min-stroom, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 88]
| |
Stem: Waarom verlaatje myn.DE min is zeltzaem kruid,
Haer kragt is niet te temmen,
De min is zeltzaem kruit,
Sy regt veel kuren uit,
De liefde vol vermogen,
Ontsteekt het hert en zin;
Sy moet haer lust beoogen,
En koelen in de min.
Een Heer van groote schat,
Een Koopman wilt aenhoren,
Woonagtig in de Stad,
Die eenen dogter had;
Syn dogter fraey van zeden,
Hy was een weduw’naer;
Syn Vrouw was overleden,
Nam het Huishouden waer.
Dees jonge Juffer schoon;
Wierd op die tyd gevreeden,
Van een ryk borgers zoon,
Heeft haer op trouw geboon,
Goden u fiere leden,
En uw volmaekt gezigt,
Syn waert om aengebeden,
Gy zyt myn Son en ligt.
Haer Vader dit vernam,
| |
[pagina 89]
| |
Die heeft haer opgesloten,
Dat niemand by haer quam:
Daer zat die schoon madam,
De liefde wiert weerhouwen,
Sy Schreef aldaer een brief,
De dienstmeid goeder trouwe,
Die bragtze aen haer lief.
De Minnaer heeft den zin,
Haest uit dien Brief begrepen,
Als dat zyn Ziels-vrindin,
Belet wierd in haer min,
Hoord wat hy heeft besloten,
Ten dienste van zyn lief;
Dat liet hy onverdrooten,
Haer weten in een Brief.
Doen liet den Jongman fyn,
Haest een Kykkasje maken,
Daer toe een kleed zertyn,
Puur als een harlekyn,
In ’t kasje was te kyken,
De stad Jeruzalem,
Toen ging hy henen stryken,
En riep met luyder stem.
Tot voor zyn liefjens deur,
De meid die deed straks open,
Het was maer om de fleur,
Sy vroeg aen haer Sinjeur,
Of haer Juffer Annaetje,
Jeruzalem mogt zien,
En kyken deur dat gaetje
Dat liet Papa geschien.
Men riep de harlekein,
In huys en in de Kamer
Om dat Juffrouw misdien,
| |
[pagina 90]
| |
Jeruzalem zou zien
Hy deed zyn kasje open,
En zag zyn liefste dan,
Sy is daer in gekropen!
En voort weer toegedaen.
Juffrouw zonder gekug,
Sat stil in het Kykkasje;
En harlekein zeer vlug,
Die nam het op zyn rug,
Ging zoo ten huis uitstryken,
Het was gelukt aen hem:
De Juffrouw zat te kyken,
Binnen Jeruzalem.
Hy droeg haer naer begeer:
In ’t vallen van den avond,
Tot van haer huis zo veer,
Toen zetten hy haer neer,
Juffrouw quam uit ter muiten,
En heeft haer lief gekust,
Sy hebben tot besluiten,
Op trouw haer min geblust.
Sy trokken zamen voort,
Na Seeland wilt aenmerken,
Alwaer zy met accoort,
Getrouwt zyn zoo ’t behoord,
Nu zyn zy weer gekomen,
Als egte luyden zaen,
Nu heeft myn Heer vernomen,
Hoe het is toegegaen.
Myn Heer die niet en wist,
Die komt voort in die Kamer,
Heeft zyn Dogter gemist,
Hy vroeg de Meid met list,
Waer Juffrouw is gestoven,
| |
[pagina 91]
| |
Die meid sprak met klem,
Myn Heer ik zou geloven,
Nog in Jeruzalem.
|
|