De nieuwe vermakelyke Utrechtse min-stroom

[p. 20]

Beklag-Lied en Trouw-geval, tusschen een Hollebollige Bakker en een Meisje van Deux Aas.

Stem: Komt Swierbollen en gy ligte knaapen.

ZY hebben myn ik kan ’t niet vergeten
Al dikmaels om de Tuin geleid,
In ’t Werkhuis daer heb ik wel in gezeten,
Dat al om ’er myn gulzigheid:
Om dat ik veel Jenever lusten:
Bragten zy my na verre kusten,
Over de Werf van het Land;
Dat al aen de Buytenkant.

Myn Vrouw die is dood, en wat zal ik gaen beginne,

Werken dat heb ik niet in ’t zin:
Ik moest wat hebben al om myn kost te winnen,
Tappen dat was myn begin,
Lege vaten dat ware myn Kruiken,
Een mengele kon ik op een dag genruike,
Het overbrengen dat had ik toe,
Zoo dat ik was al veeltyds moe.

Daer was een haen die wakker ging aen ’t kraijen:

En eene Zoljer mee niet klein,
Zy doen de bakker anders niet dan pajen,
Sy drinken witte en rooije wyn,
Maer zy doene anders niet dan klessen,
zy smeeren haer heel en legen de Vlessen,

[p. 21]

 

Nemen de Worst van de balk of,

 

En daer mee is ’t dan open hof.

 

Men ging daer weer lustig aen ’t zuipen,

 

’t Was kom Hospes schryf maer an,

 

Niemands zal ons hier bekruipen,

 

t’Sa Confraters val maer an,

 

De bakker die zal ons tracteren,

 

Op een hammetje na ons begeren

 

Of wat Salm delikaet,

 

Daer komt de Kok al met ’t Gebraet.

 

Ik gaf Tabak op schoone tinne borden,

 

Heel Comoot en Accuraet,

 

Ik stond daer als een groote droge Jorden,

 

Toen myn stoel vloog op de straet,

 

Daer quam ook al zonder falen,

 

Eene malle Porder malen,

 

Daer zo is hy voor bekend,

 

Want het is een malle vent.

 

Ik ging weer lustig aen het vryjen,

 

Maer ’t was over al te laet,

 

Ik zei ik zou de drank wel myjen,

 

Want ik ben een Man in staet,

 

Maer dat kon myn niet baten,

 

Sy scheenen my allegaer te haten

 

Ik bleef zitten dus alleen;

 

Al liep ik meenig een blauwe scheen.

 

Ik kwam daer een besteedster aen te spreken,

 

Of zy al voor drie gulden geld;

 

my aen een Vrouwtje konde beschikken,

 

Zy heeft haer dingetjes zeer wel besteld,

 

Sy bragtze my en dat al zonder schromen,

 

So zyne wy by malkander gekomen

 

Sy was poes[e]l blank en net,

 

En wy gingen toen zamen na Bed.

 

 

[p. 22]

 

Ik nam dat Vrouwtje na myn begeeren:

 

Maer zy was al van Deux aes,

 

Sy was gewoon met smousen te verkeren,

 

Daerom wierd zy myn de baes:

 

Ik en kon ’t haer niet beletten:

 

Dat zy my na hare Wetten;

 

Veeltyds stelde na haer hand:

 

Als een regte dwingeland.

 

Had ik myn suipe maer wille laten varen:

 

Dan zo was ik een man in staet:

 

maer ik en dogt maer gants niet om te spare:

 

Daerom is het voor myn te laet:

 

Ik pogte veel al kon ik niet betalen;

 

Ik zeide met veel kragt ’k heb species van

 

rojale, maer nu is dat spreken uit,

 

Ik heb myn Geldje wel haest verbruit.

 

Oorlof gy bakkers wild dit dog onthouwe

 

Als gy eens komt in zulk een staet,

 

schuwt dog de drank en alle ligte vrouwen,

 

Dan zo en raekje in geen quaed,

 

Gy hoeft dan ook niet al van jou gansche leven,

 

Aen een besteedster drie gulde te geven

 

Voor een Vrouwtje al van jou huis,

 

Die jou diene zal tot een kruis.