De nieuwe vermakelyke Utrechtse min-stroom

Minnaars-klagt, of Samenspraak tusschen een Minnaar, en zyn Matres.

Op een aangename Vois.

WAt doet myn ontstellen,
Staeg in myn gedagt,
Dat my zoo komt kwellen,
Waer door ik versmagt,

[p. 7]

 

By Dag als ik waken,

 

By Nagt als ik rust,

 

Dan schyn ik te blaken,

 

Vol van Minnelust,

 

Waer vind ik nog graetsie,

 

Voor myn grillig hert,

 

De zoete Temtatie,

 

Die baerd myn groote smert.

 

Lest sprak ik een Zusje!

 

Wat ben ik doorwond,

 

Die schonk my een Kusje,

 

Van haer rooder-mond,

 

Ik wil haer gaen Vreijen,

 

En bieden myn trouw,

 

Dan raek ik uit leijen,

 

Uit druk en uit rouw,

 

Myn liefste Annaetje,

 

Myn liefde vergaet,

 

Lest had ik een praetje,

 

Met u op de Straet.

 

Wel Floris uw klagen,

 

Dat staet myn niet an,

 

Ik heb geen behagen,

 

In eenen Jongman,

 

Ik ben te Jong van Jaren,

 

Daer toe niet gezind,

 

Te spreken van Paren,

 

Ik ben nog maer een Kind,

 

Van ruim zestien Jaren,

 

Daer toe Ouderloos,

 

Wild de moeite maer sparen,

 

Dan word gy niet boos.

 

Uw tintelende oogen,

 

Die vonken van Min,

 

Uw twee bruyne oogen,

 

 

[p. 8]

 

Die staen in myn zin,

 

Uw blozende Kaken,

 

En u Roder-mond,

 

Mogt ik die genaken,

 

Dan wierd ik gezond,

 

Met u corale Lipjes,

 

Myn liefste Anna,

 

Ey wild daer eens slippen,

 

Op het woordje van Ja.

 

Uw Haring wel Floris,

 

Die braed hier niet gaer,

 

Uw Pap die al goor is,

 

Gaet vry op een aer,

 

Spaerd vry vuwe Beenen,

 

Dan hebt gy geen nood,

 

Op dat gy uw Scheenen,

 

Hier niet blaeuw en stoot:

 

Zoo verslyt gy geen Schoenen:

 

Alhier op myn Trap,

 

Want gy hebt van doene,

 

Uw Geld tot Gelap.

 

Al uw spytig spreken,

 

Dat doet my de dood;

 

Myn hert scheind te breken,

 

Van liefde zoo groot,

 

Vergund my te rekken,

 

Myn leden regt uit.

 

Op dat wy ons dekken,

 

Als Bruid’gom en Bruid,

 

Want gy hebt geen Vader,

 

Nog Moeder zie daer,

 

Komt laet ons te zamen,

 

Nu worden een Paer.

 

Weg, weg met uw razen,

 

Koopt Koek voor uw Geld,

 

 

[p. 9]

 

Het zyn vizevazen,

 

Die gy myn verteld;

 

Ik mag met uw klagen,

 

Ik spot met uw pyn,

 

Gy kund niet behagen,

 

De zinnen van myn,

 

Ik stop ’er myn ooren,

 

Voor al uw geween,

 

Ik wil u niet hooren,

 

Vertrekt en gaet heen.

 

Komt klein Venus-Wigje,

 

Weest nu de Piloot,

 

En schiet met een Schigje,

 

In haer teere schoot,

 

Vergund my genade!

 

Klein Cupido zoet,

 

Of ik zal my baden,

 

Met myn eygen Bloed;

 

Adieu dan Leeuwinne,

 

Gy zyt my al te straf,

 

Ik schey uit met Minne,

 

De liefd’ sney ik af.