Nieu groot Amstelredams liedt-boeck

Inhoudende Alderhande Tafel, May, ende andere Amoureuse Liedekens seer vermaeckelijck voor alle Ionge Lieden

Liedt

op de wijse: Wilt nu al // groot en smal.

Liefde soet, mijn ghemoet // can u niet volprijsen,
vreucht gaet ghy bewijsen // dien die u eeren hier,
Door u lieflijck bestier,
Want ghy doet dat ick moet // my nu verjolijsen,
Doet in my rasen // als ghy soet van manier,
T’hart berooft met u vier:
O Godt der Goden // die u gheboden
Hielden waren verblijt,
Maer die u vloden // ginck ghy ontbloden,
Van vreucht in corter tijt,
Dies ick sal // met gheschal // uwen lof nu singen,
Dan voor al // over al // u eer voort te bringhen.
Oorspronc der dingen // ghy cont dus dwinghen.

Sonder u // can men nu // gheen vreuchde voort halen,

Dies sietmen falen // en leven heel verblent,
Daer ghy zijt onbekent,

[p. 171]

 

Ick verspu // al die schu // van u Godtheydt dwalen,

 

want sy sullen halen // niet dan druc en rotment,

 

Twist en tweedracht int ent:

 

Door u verpenen // doet ghy vercleenen

 

Dees Goddinne eerbaer,

 

Dats haer vereenen // en troost verleenen

 

Die sulcx soecken aen haer,

 

Wie u macht // dan veracht // moet onrelijck wesen,

 

want u cracht // altijt tracht // om ons te genesen,

 

Dus zat door desen // van my ghepresen.

 

V ghewelt // gantschlijck stelt // die weerelt in vreden,

 

Die aers altijt streden, om t’aertsche goet met vlijt,

 

Stilt ghy alleen subijt,

 

Die ghy quelt // werdt ghevelt // iae men vindt geen wreden

 

Die u couder treden // want ghy dic sterckste zijt,

 

En dwingtse in dit krijt,

 

Ghy doet vergaen // en lieflijck paren

 

Al t’ghediert op der Aert,

 

Door druc wech varen voor al t’beswaren,

 

Als sy soo zijn ghepaert,

 

wat verheucht, met gheneucht // doet ghy ons useeren,

 

Alle vreucht // gaet de Ieucht // oock altijdt begeeren,

 

Om u in eeren // nu te hanteeren.

 

D’arbeyt groot // alle noot // doet ghy hier versachten,

 

Dies alle gheslachten // nu prijsen met my seer,

 

Houden u voor een Heer,

 

T’lijen snoot // ghy verstoot // dat anders met clachten

 

By ons soud’ vernachten // verjaeght ghy van ons veer

 

Dies prijs ick u noch weer:

 

Alle twist bloedich // doet ghy seer spoedich

 

Van ons verstooten vert,

 

Eenvredich, goedich, groeyt overvloedich

 

Daer ghy hier ge-eert wert,

[p. 172]

 

Alle nijt // ghy verbijt // doet ons vreucht verwerven,

 

Oock den spijt // ghy versmijt // en doet onrust sterven

 

Door s’werelts erven // u noode derven.

 

Prince schoon // seer ydoon // maeckt ghy myn ghedichten,

 

Die ick heb gaen stichten // tot uwer eeren fijn

 

Dats’u aenghenaem zyn:

 

Gheenen croon // tot myn loon // wensch ic, maer u schichten

 

Laet myn druck verlichten // en my redden uyt pijn,

 

Laet die de Liefste myn

 

Doorschieten crachtich // dat sy gedachtich

 

Myner doch wesen mach,

 

So salt hart clachtich // in vreucht warachtich

 

Leven nacht ende dach:

 

Door t’verbout // my ghejont // redt sy my uyt sneven

 

Dies myn mont // u terstont // sal heerlijck verheven

 

End’ eere gheven // voor al die leven.