Nieu groot Amstelredams liedt-boeck

Inhoudende Alderhande Tafel, May, ende andere Amoureuse Liedekens seer vermaeckelijck voor alle Ionge Lieden

[Ick weet een fraey casteel]

Stemme: Cupido triumphant.

Ick weet een fraey casteel
In een seer schoon ladouwe,
Noyt suyverder juweel
Die mueren zijn van gouwe,
Cantelen altemael, Saphijns, Orientael.
t’Fondament is van Cristael.

Rontom dat schoone pallays,

Daer stroomt een schoone Riviere
Het isser altijdt pays // men houter goe maniere
Mocht ick eens smaken de vloet,
Van die riviere soet,
S osoud mijn jonck harte scheppen moet.

Dese brug is excellent, seer constich boven maten

Ghewrocht op t’water jent
Van gout en silveren platen,
Carboncker steenen reyn, ooc peerlen groot en cleyn
En Saphieren ghesteken reyn.

Die poorten van dat slot

Sijn weerdich om laudeeren
Voor trouwelijckste lot, machment estimeren
Als sijn robijnen root,
End’ oock diamanten bloot,
En ammeraden zijn sy groot.

Op der rievieren staen violierkens schone

Gout bloemkens oock gheplant
En Olijftacxkens groene,
Wt jonsten versaemt snel, groeyt in deuchden wel
Sijt gratieus deur gheests bevel.

Al noem ick int ghetal

niet meer dan dees drie spruyten
Men noemtse noch niet, al, seer groot van virtuyten

[p. 131]

 

Bloemkens noch cruyt men vinde

 

Het is daer wel bekent

 

Tis recht dat, men dat slot bemindt

 

Binnen tçasteelplaysant

 

Staen lustige salen, blinckende triumphant

 

Schoonder dan gouden schalen,

 

Die vreed’ des Heeren net

 

Heeft Godt daer in gheset

 

Wijsheyt is daer niet belet.

 

Trou en beleeftheyt, wort oock aen t’slot bevonden

 

Liefde daer niet en scheyt

 

Seer suyver is van gronden

 

Tis weert lof eere en prijs, gratieus is zijn advijs

 

Het is een hemels paradijs.

 

Dit slot hooge vernaemt, dat is een maget puere

 

Sy en wert noyt beschaemt,

 

Al sien haer nijders stuere

 

Wou my dat edel graen voor haer dienaer ontfaen

 

So waer mijn treuren heel gedaen

 

Viel my doch dit gheluck

 

Dat sy my consent gave,

 

Te spreken sonder druck

 

Des nachts daer ick om stave

 

Ic hope dat sy sal blusschen mijn groot misval

 

En my troosten in t’aertsche dal.

 

Edel Princesse weert

 

Moet ick u aenschijn derven

 

So sal dees droefheyt sweert

 

Mijn treurich hart doorkerven

 

Dus gheeft my liefken raet, reyn bloemken delicaet

 

Die u beminne in liefde staet.