Nieu groot Amstelredams liedt-boeck

Inhoudende Alderhande Tafel, May, ende andere Amoureuse Liedekens seer vermaeckelijck voor alle Ionge Lieden

[De seer groen verwige meyes tijt]

Op de wijse: Alst beghint.

De seer groen verwige meyes tijt,
die al wat leven heeft verblijt
Verschijnt nu gantsch claer
En t’nutte bloeysel dat tot voedingh vint
Verthoont d’oorspronck ghebenendijt
Vrolijck en vruchtbaer:
door s’meys lieflijcke lucht
Die baer ghewenschte vrucht
Door reghen en wermte soet
Soo dat des coutheyts vlucht
Vernieuwing van groeyen doet.
Door d’aessem sacht
Vande lauwe wints cracht,
Oock soo laeft dan mee des aertrijcks dorst
de roockenden douw, en maakt sacht haer droocheyts korst

De velden couleurich vercierlijck staen

Tgeboomte becleet met groene blaen
Ghenuchelijck t’aensien
de blinckende bloemen fatsoen ontfaen
Van verscheyden verwen seer saen
Door des meys aenbien
Haer reuck beweechinck thoont,
daer Natuer haer me croont
Tot vreuchdelijcke lusten reyn
Midts dat Phoebus nu woont
In onse Nederlantsche pleyn
Die Berghen hooch
Schijnen in s’menschen ooch
Lasuer-verwig ende gras-groen
T’welck het ghesicht, en lichaem seer nuttelijck doet voen.

Het ruysschende water sachtelijck bloeyt

[p. 97]

 

Waer door wat leeft in vreuchden bloeyt

 

Vredich sonder bedwanck:

 

Den wint die s’winters al vermoeyt

 

wort vanden mey bestiert, bekoeyt

 

Van haren loop seer stranck:

 

Het sangerich ghediert

 

Met verwen schoon verciert

 

Brengt voort een Hemels geclanck

 

Versche den toon verciert,

 

In sont der Syrenen sanck,

 

de bosschen breet, zijn met vreuchde becleet,

 

Soo dat de tijt den mensch bekoort,

 

dat eerbaerlijcke Liefd’ neerstich moet zijn bespoort.

 

Prince.

 

Seer schoone Princelijcke mey playsant

 

doet de lieffd’-dragende bystant

 

Teghen zijn verdriet,

 

want lucht en groente zijn zwaer hert ontspandt

 

Oock Lieffs uytcomst comt dan ter hande

 

Om den meys gheniet

 

Bequaemheyt dan toeloopt

 

Om bycomst lang ghehoopt

 

Lieffde te oorboren reyn

 

Vrientlijcke praet ontknoopt

 

dan teghens u [lieffste] greyn,

 

Om het genot // al vander liefden lot

 

Laet so den mey doch zijn bejaecht

 

En den Lauw’rier te leven van herten behaecht.