De nieuwe Mercker haringh-vanghst ofte het Monickedammer welvaren

Een Nieu Herders Liet

Stemme Besnedende Velde

WAer blijft Flora mijn Beminde,
Waar blyft gy Flora nu soo lang,
Ik ben opgestaan om u te vinde,
Eer dat de Son nam haar opgang,
Nu u soet wesen,
Mijn schoon uytgelesen,
Flora is mijn zin o hertsen dief,
U kaken blosen,
Gelijk de rode Roosen,
Sy hebben mijn zinne bevangen schoon lief.

Herder ik laat niet om u mijn slape,

Daar ik tot u en heb geen sin,
Ik houd my by mijn kudde met schapen,
Dat zijn de geen die ik besin,
De welk ik leyde,
Langs de groene weyde,
By de Rievieren op bargh en dael,
Terwijl sy eten,
Ben ik neer geseten,

[p. 29]

 

Daar hoor ik singen den Nagtegaal,

 

O Herderin schoon uytgeleesen,

 

Hoor dog na de praat van de min,

 

Want ik en kan sonder u niet weesen,

 

Vermits ik geen ander bemin,

 

Laet myn dog raken,

 

Eens u roder kaken,

 

Onder 't gelommert der boomense groen,

 

De water beeken,

 

En sullen niet spreken,

 

Noch tuygen 't geen dat wy 't samen doen.

 

Wat meent gy daar mee o Herder,

 

Nu gy mijn hebt in groen alleen,

 

So datelijk gaat van mijn dog verder,

 

Ik blijf by mijn Schaepjes en anders geen

 

Soeckje met vlyen,

 

Mijn hier te beyleyen

 

En door u smeeke te brengen tot val,

 

Neen Waarde Herder,

 

Gaet praten wat verder,

 

U valschen wens niet beuren sal.

 

Ach, ach mijn schoone Herderinne.

 

Gy sult mijn trouheyt sien voorwaar,

 

Ick sprak dat woort uyt suyvere minne,

 

Soo waer als schijnt de Sonne klaer,

 

Met hert en sinnen,

 

Ik u recht beminne,

 

Geeft mijn schoone u handt maar op trou,

 

Moet ik u derve,

 

'k salder van sterve,

 

Ik en kies anders geen tot mijne Vrouw.

 

Om dat ick sie o Herder verheven,

 

Dat gy uyt trouheyt mijn bemint,

 

Sal ik mijn Trouw aen u dan geven,

 

Want ik wordt heel tot u gesint,

 

Wilt niet meer sugte, Maar schept genugte

 

Want ik vereer u uyt liefde mijn Trouw,

 

Laet ons dan treden, In den Ege op heden,

 

En leven saam als Man en Vrouw.