|
| |
| |
| |
| |
Aerdige Trou Geval.
Stemme: Ach mijn alderliefste hert !
LVystert toe Dienst meysjes al,
Ick moet u wat raers verhalen,
Geschiet in de Amstel pale
Van een aardigh trou geval,
Een Jongman stelde zijn sinnen,
Op sijn Moeders dienstmaegt schoon
Dat hy so ver komt te winnen,
Dat sy by hem krijgt een Soon.
Als dit Kint ter weerelt quam,
Was dees Maget heel verlegen,
Want haer Vrou die was haer tegen,
En was op dit paer so gram,
En sprack Soon gy sult haar laten,
En maeckt met dees maegt bedingh,
En geeft haer hondert ducaten,
Die sy oock in danck ontfing,
Daer me gaet dees maget heen,
Wenst haer kleyne Kint de vrede,
En gaet haer terstont verklede,
Fraey van boven tot beneen,
Als een Horense Boerinne,
| |
| |
Krulde lockjes aen het hooft,
Want sy dienen u wil voor minne,
Wie had het immer oyt gelooft.
Daermee met een frisse moet,
Ging dees maget met verkloecken,
Na haer vrous bester soecken,
Die sy daer ook juyst ontmoet,
Jufvrou heurde haer voor Menne
Dit heel wel na hare sinne
Dat sy by haer Kintje quam.
Sy bedacht dan weer met spoet,
Om wat selsaems te beginne:
Waer door de Jongman sijn sinne,
Heeft geneygt op staende voet,
Want siet als het Kintje schreyde,
Songh sy wist Papatje dat,
Dat Mamaetje met verblijde,
Dit singhtse dan al te met,
't Geen de Jongman misselijk dochte,
Dat hy het wel ondersochte,
En daar naulijcks op let,
En neemt waer gelegentheden,
En spreekt dese Maget an:
Wat singt gy somtijts voor reden,
Die ick niet begrypen kan.
Wel sprack sy laet doch mijn Heer,
Dese sangh u niet verveele,
Mach ik met het Kint niet spelen,
Ick sing dit somtijts wel meer,
Och bent gy het mijn Annatje,
Benjet Lief of benjet niet,
Mijn staet voor mijn soete maetje,
Gy hebt eenen teken siet.
Onder 't hayr op 't voorhooft dan,
Ik bespeur het waer te weese,
Gy zijt mijnen uytgelese,
Ick en twijffel daer niet an,
| |
| |
Wilt niet vrese mijn beminde,
Daer is een diamant op Trou,
Gy sult mijnen trouheyt vinde,
Gy sult wesen mijnen Vrou.
Den Jongman sprack dees Moeder an,
Onse Meydt was lief en schoone,
In het hert spant sy de krone,
Maer u en ook niet lochene kan,
Dat ons Minne niet is minder,
Schoon en lief als onse Meyd,
Wel hoe plage ons de kinderen,
Heeft Mamma tot hem geseyt,
Eerst wast met de meydt te doen,
Wel sal dit niet wonder weesen,
Nu weer met de Min geprese,
Hoe bent gy so byster groen,
Had gy maer de Meyd genomen,
Soo had gy de Moer van 't Kind,
Dan waert gy nyt beschromen,
Qelt Mammatje darom niet,
't Sal hem al ten besten keeren,
Dan ist ent al mijn hertseere,
Al mijn quelling en verdriet,
Geeft my maer dit lieve Mintje,
Soo heb ick het al te gaer,
De meyd en Moeder van het Kintje,
Wel mijn Soon wat 's dat geseyt,
Is dit onse meyd Annatje,
Ja sy ist sprack hy mamaetje,
Wel is dit Anna onse meyt,
Heb ick die geheurt voor minne,
Wel ick ben hier in verwart,
Wel hoe kon sy dit versinne,
'k Sie sy draegt een moeders hert.
Daer in heeft sy niet misdaen,
Noch geen quaet daer in bedreven,
Laet sy mijn dan maer vergeven,
| |
| |
Dat ik haer heb laten gaen,
Ick bid wilt niet gedencken,
Want mijn Soon sal ik u schenken,
Kennen u voor kint in Huys.
Wilt maer spoedelijck gaen trouwen,
Treffelijck den bruyloft houwe,
't Is my lief en aengenaem,
Men sagh daer met frajeghede,
Dienst-meyden doet so ik dede,
Soo raeckt gy uyt al het beswaar.
|
|
Auteursrechtvrij
