De nieuwe vermeerderde Groenlantse walvisch-vanghst, ofte Amsterdamse Y-stroom
(1719)–Anoniem Nieuwe vermeerderde Groenlantse walvisch-vanghst, ofte Amsterdamse Y-stroom, De–
AuteursrechtvrijStemme: Met een Pluymken op een Musken, &c.Weduw’-Vrouwkens al-te-maal,
Steld u droefheyt aan een kant,
Ick sal u wat gaen verhalen,
Beschied in het Luycker-lant,
Van een Wedu-vrouw eylaes!
Die haer Man gestorven was,
| |
[pagina 90]
| |
Seven weken en drie dagen,
Hoort eens hoe doe daer quam vrage
Een Schoen-maker na Logijs,
Die quam reysen van Parijs.
Dese Vrouw uyt Caritate,
Was den armen goedertier,
Zy set vrient komt van de strate,
Sit in huys wat by het Vyer;
Hy sprak haer met goe woorden toe,
Vrouken Lief ik ben so moe,
Sy vraegden hem met goe reden
Vrient van waer komt gy treden
Van Parijs sprak dese Knecht,
Daar het gaat alles seer slecht.
Komt gy van Parijs getreden,
Vriend gy zijt my wellekom,
Mijn man is ook overleden,
Maer en komt niet eens weerom
En den Pastoor maekt my wijs,
Dat hy is in ‘t Paradijs,
Zijt gy nu van daer gekomen?
Hebt gy hem doch niet vernomen,
Het was een so goeden man,
Die wel Klompen maken kan.
Ia ick ken hem wel ter degen,
Sprak dees fijn geslepen Knecht,
Hy heeft op mijn Logijs gelegen,
Och het gaet met hem so slecht,
Hy is wel in ‘t Hemels Perk,
Maar hy loopt daar sonder werk,
Wel dit zijn de meeste plagen,
Niemant mag daer klompen dragen
Dus so loopt hy sonder schoen,
En sonder kleeren aen te doen.
Lieve vrient mijn leden beven,
Sprak die Vrou geheel belaen,
Hy kost hier so weeldrig leven,
Moest hy daerom van my gaan,
‘t Is waar hy was heel naekt gestelt
Sonder Kleer en sonder Geld,
Ey zwijgt dog van hem te spreken,
Sprak de knegt mijn hert moet breken,
| |
[pagina 91]
| |
Want hy is gelijk een dood,
Door de armoede groot,
Vriend keert gy haest wederomme
‘k Sal terstond maken gereed,
Twintig guldens geld in somme,
En daar by zijn beste Kleed,
‘k Sal het steken in een sak,
Gy komt dragen met gemak,
‘k Sal ‘t doen sprak hy sonder falen,
Maer dat moet gy mijn betalen,
Sy sey ‘k en weyger u geen geld,
Siet dat gy ‘t maer wel besteld.
Sy maeckten accordatie,
Dat sy gaf een Patacon;
Doen sprak dese Vrouw eylaey,
Dat ’s nog gelt dat mijn Man won,
Heeft dat Pak op hem geleyt,
En hy heeft Adieu geseyd,
Doen ging sy by haar gebueren,
Vertellen haar avontueren,
Wat dat sy van hare schat,
Aan haar Man gesonden had.
Wel wie drommel sou dit eerde,
Sprak een man gy zijt het quyt,
Ten zy datter een te peerde,
Metter haast so achter rijd,
Hy sprong op zijn Paard aldaar,
Ende reed hem achter naar.
Maer de knegt keek dikmaels omme
En doen hy dat Paard sag komme,
Stack dit Pack daar in een gracht,
En hy wenschte hem goeden dach.
Vriend hebt gy niet een vernomen,
Met een groote sak gelaen?
Ia sprak hy, ‘k heb hem sien komen,
Maar hy is in ‘t Bos gegaan,
Ey sey hy houd mijn Paard nog wat
‘k Sal hem koopen achter ‘t gat,
Dat was ‘t dat den Knecht begeerde,
Hy sprong haastelijk te Peerde;
Met het Peert so reed hy voort,
Dat van hem nooyt is gehoort.
| |
[pagina 92]
| |
Doen hy ‘t Bosch wel had door-keeken,
Is hy wederom gekeert,
Maer de man stont sonder spreeken
Als hy hem vond sonder Peert,
Dus is bedacht hy t’zijner baet,
Eene slimme goeden raed,
Hy ging aen de Vrou verkonde,
Ach ick heb de Bos gevonde,
Ba gy hebt immers gelijk,
Dat hy quam van ‘t hemelrijk.
Ach hy scheyde schier van ‘t leven,
Somtijds viel hy op zijn knien,
Ik heb hem mijn paert gegeven,
Om dat hy noch soude leven,
Want hy was so zwaer gelaen
Dat hy niet en konde gaen,
Och gebuer ik sal ‘t u loonen,
Dat gy u goed hert ging toonen,
‘k Wil betalen straks u Paert,
Segt my maer wat is het waert.
Sy betaelden hem ‘t Paert mits desen,
En zy sprack geheel verblyd,
Nu en hoef ik niet te vreesen,
Want hy sal in korten tijt,
In het Paradijs dan zijn,
Want mijn man is uit de pijn,
Dus waren zy alle dry,
Seer vrolijck ende bly,
‘t Vrouwken was gerust gestelt:
Wie lacht niet daer men dit vertelt.
|
|