De nieuwe vermeerderde Groenlantse walvisch-vanghst, ofte Amsterdamse Y-stroom

[p. 77]

Een Droom-Lied, van een Minnaar, als of hy het Roosje van zijn Liefste geplukt hadde.

Op een fraeije Voys.

Ick droomde lest een droomn,
In ‘t midden van de Nach,
Dat ick quam by een stroom,
Daer ick veel Boomtjes sag,
Beplant met regen langs de wal,
Waar door ick hoorde ruysen,
Een watertjen koel,
Ia veel klaerder dan kristal,
‘t Liep snelder dan de sluysen.

Daer sag ick so ‘t my docht,

Mijn tweede morgen-ster,
Dien ick lang gad gesocht,
Vertoonden mijn van ver,
In ‘t Else Bos onder ‘t geboomt
Met aengename lonckjes,
Sy naderde mijn niet bevreest,
Maer onbeschroomt,
En schoot op mijn veel vonkjes.

Lief gy zijt wellekom,

Sprack ick met eenen kus,
Ach! ach mijn Bruydegom,
Sey sy weest maer gerust,
Boet nu u minne lust, ‘t is tijd,
Sprack sy, en wilt niet vreesen,

[p. 78]

 

Terwijl dat gy nu verlof hebt, en respijt,

 

Van mijn u uytgelesen.

 

Al gaande met malkaar,

 

Seeg zy ter aarden bloot,

 

Onder een Roselaar,

 

Bezaayt met Roosjes root,

 

Daer lach mijn Lief in ‘t groene gras,

 

Belommert met veel Roosen,

 

Geen schoonder docht mijn

 

Had natuur oyt toe gepast,

 

Of Godin oyt gekoosen.

 

Haer hair gekronkelt schoon

 

Schier de glans van ‘t Goud berooft,

 

Stont haer gelijk een Kroon,

 

Op mijn Godin haar hooft,

 

Haar wangetjes rood,

 

Getempert als een Roos,

 

Of Tulp schoon kan wesen,

 

Geen hersenen door verf konst,

 

Heeft noyt schoonder bloos,

 

Met zijn Penseel bewesen.

 

Daar lag dat schone Beeld,

 

Bereyd door Venus lust,

 

Doch ick stracks onverveeld,

 

Ontfing haar met een kus:

 

En voort ontblooten ick haer schoot,

 

Alwaar ick vond haar Roosje,

 

Met haar struyckasy schoon,

 

En bladertjes rood,

 

Maer straks kreg sy een bloosje.

 

Daar lagen wy terstont,

 

Geslingert saam in d’arm,

 

En kusten mond aen mond,

 

Ach wat een liefden zwarm

 

Quam mijn aen ‘t hert en ziel o vreugt

 

Door ‘t slingeren van haer reden,

 

De Vogeltjens songen,

 

En alles was in vreugd,

 

Docht mijn, en wel te vreden.

 

So dra dees vruchten lust,

 

Sijn werck had gedaan,

 

Begaf ick mijn tot rust,

[p. 79]

 

So als ‘t was toe-gegaan,

 

Haer knien gevlogten om mijn lijf:

 

So dra ik heb vernomen,

 

Dat ick ‘er ontwaackten,

 

En ‘t was Cupidoos bedrijf,

 

Doe sag ik en ‘t ware droomen.