De nieuwe vermeerderde Groenlantse walvisch-vanghst, ofte Amsterdamse Y-stroom

Een Nieuw Liedeken, van een Minnaer, en sijn Alderliefste,

Stem: Als ‘t begint.

Minnaer hoort mijn klagten aen,
Ach wat heb ick misdreven,
Dat gy my nu gaet begeven,
Ick heb u in ‘t minste niet misdaen.

Wel hoe kont gy my verlaten.

Daer ick ben bevrucht van jou,
Gy moest my komen te baten,
Og mijn hert dat berst van rou.

Kindt ick kan u helpen niet,

Gy weet dat ick moet varen,
Wel voor ses of seven jaren,
Naer Oost-Indien gelijck men siet.

Wel wat meugt gy komen klagen

Het was immers met u wil,
En oock wel naer u behagen,
Ick bid u zwijgt een weynig stil.

Minnaer is dat uwen eed,

Doen ick was u uytverkooren,
Gy hebt mijn u trouw gezwooren,
Och! Sander gelijck gy weet.

Slaet uw’ oogen op mijn heden,

Siet wat ick draeg lieve vriend,
Komt en trouwt my nu ter Stede,

[p. 48]

 

‘t Is immers u eygen Kint.

 

Neemt patientie nu voortaen,

 

Kint en wilt daer niet voor schroomen,

 

Wan ik sal wel weder komen,

 

Dan kont gy my spreken aen.

 

Heb ick u menig eed gezwooren,

 

‘t Was maer wint,

 

Maekt geen elent,

 

Mijn lief kind wilt u niet stooren,

 

Hout het kind voor een Testament.

 

O Beroover van mijn eer,

 

O gy schender van de Vrouwen,

 

Het sal u hier namaels rouwen,

 

Vreest den straf al van den Heer.

 

God den Heer en kan niet falen,

 

Hy doet sijn rechtveerdigheyt,

 

Hy komt den mensch betalen,

 

Yder een al op sijn tijd.

 

U vermaning die gy doet,

 

Kind dat mag weynig baten,

 

‘k Sal u heden gaen verlaten,

 

Ick moet scheep gaen metter spoet.

 

Dese keer met reverentie,

 

Lief en maekt doch geen geschrey,

 

Neemt het alles voor patientie,

 

Daer zijnder meer als gy.

 

Oorlof Meysjes hoort dit aen,

 

Wacht u voor de lichte vliegen,

 

En laet u so niet bedriegen,

 

Als ick eylaes heb gedaen.

 

Hy nam my dickmaels in sijn armen,

 

En brogt my sijn mondje by,

 

Maer nu is ‘t eylaes, och armen!

 

Nu is ‘t verandert met my.