De nieuwe vermeerderde Groenlantse walvisch-vanghst, ofte Amsterdamse Y-stroom

[p. 39]

Een Nieuw Af-scheyd Lied van een Ionckman van sijn Alderliefste, na Oost-Indien,

Stemme: Leerd van den Sanger.

Aurora brengt den klaren dag,
Rijst op mijn Lief, wilt wecken,
Want ick moet vertrecken,
Hier baet geen geklach,
De Ligter leyt wilt hooren
Aen den Boom met vlyt,
Komt brengt mijn aen den Tooren,
‘t Is nou mooytjes tijd,
Weent niet maer weest verblijd,

Hoe sou ik konnen sijn verblyd,

Daer gy naer heenen zwerven,
God weet hoe menig werven,
Naest de dood gy zyt,
Men sal u moeten missen,
Mogelijck komt de dood,
Men smeyt u voor de Vissen,
Dan leef ik in nood,
In angst en droefheyt groot.

En de dood die volgt ons over al

Niemant is hier geseten,
Die van te vooren kan weten,
Waer dat hy sterven sal,
‘t Is altijd droevig scheyden,
Lief gunt my maer een bee,
Dat ick u mag geleyden
Door de woeste Zee,
Lief ick wil varen mee.

Schoon Kint dat voor jou niet en past,

Dat gy door de Baren,
Na Oost-Indien varen,
Daer de Peper wast,
Mijn lief hou op van klagen
Droogt u tranen vloed,
Gy sult in korte dagen,
Door een Brief vol moet,
Van mijn worden gegroet,

Schoon kint als ‘t anders niet wesen kan,

[p. 40]

 

So wilt u God behoeden,

 

Op Neptuyniss vloeden,

 

Vraegt u als een man,

 

Apollo laet zijn winden

 

Blasen na u sin,

 

Dat gy een haven meugt vinden,

 

Daer gy na u sin,

 

Haest hoopt te komen in.

 

Ick hoop wy vinden noch wel en Ree,

 

Maer eerst moeten wy zeylen

 

Wel dry duysent meylen,

 

En ses hondert mee,

 

Dan varen wy met lusten,

 

Al na Batavia,

 

Na d’een of d’ander Kusten,

 

Met ons Schepen dra

 

Na ‘t Goud rijck Asia.

 

Soete Lief als gy komt in ‘t warme lant,

 

So wilt u niet vermengen,

 

Met die zwarte krengen,

 

Of gy raekt van kant,

 

Haer oogen vol geloncken,

 

Sy soecken een blank gesel,

 

Het zijn maer geyle voncken,

 

Met haer bruyne vel,

 

Sy gelijken de Duyvel wel,

 

Soet Lief leeft doch na mijn bevel,

 

Iou dobbelen en jou speelen,

 

Vechten en krakeelen,

 

Leeft doch niet rebel,

 

Begeeft u niet tot suypen,

 

Gelijk een dronken bloed,

 

Die als een zwijn gaet kruypen,

 

In den dreck hy vroet,

 

Verteert so al sijn goet.

 

Ick sal mijn dragen huys en koen

 

Wild u betraende oogen,

 

Soete Lief af drogen,

 

En voor laest een soen,

 

Lief, wilt sorg dragen,

 

Voor u maegdom fris,

 

Een Dief sal noyt betrachten,

 

Dat hy steekt de Vis,

 

Die noyt vergalt en is.