De nieuwe vermeerderde Groenlantse walvisch-vanghst, ofte Amsterdamse Y-stroom
(1719)–Anoniem Nieuwe vermeerderde Groenlantse walvisch-vanghst, ofte Amsterdamse Y-stroom, De–
AuteursrechtvrijOp een aengename Voys.Schoon lief aenhoort mijn klachten,
Vol van suchten en getreur,
Die ick so meenig nachten
Heb gedaen voor u deur,
Door hagel, sneeuw en wind,
Om u mijn soete kind,
Ley ick so veel verdriet,
Maer gy en acht mijn niet,
Denckt vry dat Cupidootje
Al u groote wreedheyt siet.
| |
[pagina 6]
| |
Den Hemel sal getuygen,
In de Sterren, Son en Maen,
Hoe ik my nederbuygen,
Als ick voor u deurtje staen,
En somtijds heb ick geweent:
Maer u hert dat blijft versteent,
Of is dan mijn elent,
En ramp aen u onbekent,
Dan sal ick Cupido bidden,
Dat hy u een teecken sendt.
Daer zijn meer ander Goden,
Als Godinnen in het velt,
Die ick hier heb ontboden,
En sy staen hier door verstelt,
Om dat u soet gelaet
Hun verr’ te boven gaet:
En dat kleyn Venus Wicht,
Doch niemant niet en zwicht,
U mijn smert doen voelen,
Al met sijn vergulden schicht.
Pernassus Berg geresen,
Vol van Godinnen schoon,
Acht ick maer windt te wesen
By u Edele Persoon,
Dat Venus en Diaen behaegt,
Die my om minne vraegt,
Stel ick aen een kant,
Om u mijn waerde pant,
Want sy is niet te vinden,
Uw’s gelijck in ’t gantsche Lant.
Als ick maer overdencke,
Smelt ick door de minne-brandt
Uw’ oogjes die so blencke,
Klaerder dan een Diamant,
En uw’ lipjes als Corael,
Een vriendelijcke tael,
Met uwen frissen gang,
Daerb by u soete sang,
Die my sullen doen doolen,
Al mijn levens dagen lanck.
Och Maget vol van gaven,
Schoon van deugden en verstant,
| |
[pagina 7]
| |
Wilt uwen Dienaer laven,
Want mijn dood staet in uw’ hand,
En sterf ick door ’t geen,
Ick sal dan eenen steen
Doen schrijven op mijn graf,
Met goude Letters, ach!
Hoe leyden trousten Minnaer,
Die men oyt ter Werelt sag.
Ach mijn kleyn Cupidootje,
Groote God al van de Min,
Doorschiet mijn schoon Margootje,
En versacht haer sueren sin,
Op dat sy my beloont,
En weder liefde toont,
Haest u, haest u, ick sterf,
Want sy heeft mijn door-kerst,
Adieu bedroefde werelt,
Nu ick geenen troost verwerf.
Wie hoor ick hier in lijen?
Ach het is mijn Serviteur,
Ick wil hem gaen verblijden,
Ionckman staeckt al u getreur,
En stilt u klagen nou,
Ick sal wesen uw’ Vrouw,
En helpen uyt den nood,
Door u getrouwigheyt groot,
Sullen wy t’samen leven,
Dat ons scheyden sal de dood.
Och Maget soet van spreecken,
Duncktm’ te zijn een Hemels Trompet,
Weg dood die hier komt spreecken,
Want mijn Lief heeft mijn ontset,
Daer is tot onderpant,
Een Ring van Diamant,
Die schenck ick u op trouw,
Want gy helpt my uyt den rouw,
Ick sla u Man wesen,
En gy mijn waerde Vrouw.
|
|