Eenen nieuvven Antwerpschen liekens-boeck(1654)–Anoniem Nieuvven Antwerpschen liekens-boeck, Eenen– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 58] [p. 58] Coridon dit Lieken songh En sijn schoone Laura vleyt, Die door een langhe Tongh Had sijn liefde wederleydt. Een Pastorael Liedeken Op de wijse: Rhetorica vriendinne soet. DEn soeten aenghenamen mey Bemt, Bos en wout met loof verciert Het pluym ghediert heeft ionck oft ey Tviervoetich wilt door velden swiert. Daer by vlaghen, snel na iaghen Die hun dragen, etens pick, Niet en traghen, om met laghen Hun te vanghen inden strick, Het wollich vee, is mede ree Te weyden in ’t claver-wout, Daert vletigh soeckt na zijn gherief. Tot bly ghenoeghen, Viermael. Van die het daer met vreughden stout T’gevogelt singht, het vee dat springht Van vreught hem Coridon onthout, [pagina 59] [p. 59] Om dat na sijnen wensch sijn lief Niet en wilt voeghen. Seght my Laura schoon Herderin, Waerom g’u schaepies van mijn drijft, Is nu in haet verkeert ons min Dat ghy dus vliet, en van my blijft Cost het clappen, en het snappen Van een boose langhe tongh Onse stappen, soo betrappen Dat sy u van liefde dwongh, Keert Laura keert, die van my leert, Gheeft doch quaey tonghen geen gheloof Want ’t zijn nijders vande deucht Dus wiltse vlieden Viermael. Sijt altijt voor hun vleyen doof Lief wilt nu weer, hier sitten neer Al onder dit groen lommer loof Op dat ons ongheleden vreught Nieu mach gheschieden. Ghedenckt u wel niet langh gheleen, Doen ghy by ’t Vee de wachte hielt, Dat ick te recht van pas quam treen Om u te helpen voor het wilt Doen de Vossen, uyt de bossen Uwe kudden stroeyden breet En u ossen, moest ick lossen Wt des Wollefs tanden wreet Stout onversaecht, heb ickse ontiaecht, En u ghelevert weer de proy, Dies u herte was verblijdt, Ghy my beloofden Viermael. Te schencken eenen Ram oft Oy Ick woude doen, maer eenen soen Sie ghy my gaeft, hoe wel niet noy En uyt u male doen ter tijdt Wy t’samen hoofden. Ick speelden op mijn riete pijp Daer met een liet u stem op clonck: [pagina 60] [p. 60] De liefde scheen volcomen rijp V oogh sloegh vier, dat hert ontfonck Door de stralen, die daer dalen Wt u helder claer ghesicht Die mijn qualen, uyt t’hert stalen Hebben mijnen gheest verlicht Soet spel, en sanck// met Bacchus dranck Schonckt ghy my lief uyt uwe fles, Den druck was doen in vreught verkeert Door dees ghenuchten. Viermael. Koos ick u lief voor mijn matres Dus hoedt weer vry, u vee by my Ke Laura volght toch mijne les Sit by Coridon verneert Wat wilt ghy vluchten. Princers den tijdt ons niet verdroot, Den dagh scheen cort die ick bekeef Ghy weet wat ick van u ghenoot Doen ick naer huys u vee stil dreef In het scheyen, van ons beyen Schonckt ghy my den blommen crans, Dese meyen, laet u greyen Roem van alle Jonghemans Ghy hebt met lust, my soet ghecust Ick raeckten me u lippekens aen En sprack adieu mijn weerste blom Wilt deughdigh groeyen. Viermael. Mijn hert dat heeft doen vreught ontfaen Nu ghy my siet, schou van my vliet Seght Laura wat heb ick misdaen Dat ghy my nu met sinnen dom Dus wilt verfoeyen. Allencxkens niet. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij