Eenen nieuvven Antwerpschen liekens-boeck

[p. 37]

Sonnet

GHeen man hoe cloeck en wijs hy van verstandt mach wesen
En can oordeelen wel, na alle menschen sin,
Wijst hy den eenen recht, den anderen als een spin
Die suyght daer uyt fenyn, als hy dat comt te lesen,

Maer een wijs-sinnigh man, die Recht hout voor vrindin

Acht bottaerts schimpen niet, hoe slim hy wort begresen
Het is hem eer ghenoegh, dat t’vonnis wordt ghepresen,
Van wijse vrome lien, tot bottaers cleyn ghewin.

Den botten Midas prees, de grove Herders Fluyt,

Meer als Appollos Lier, om dat sy door ’t gheluyt,
Het soet accoordich spel, Appolonis cost stooren:

Het spel verstont hy niet, al clonck den toon wat leegh

Maer T’molus wees het recht, die voor zyn vonnis creegh
Een Lauweriere croon, en Midas Esels ooren.

Allencxkens niet.