Eenen nieuvven Antwerpschen liekens-boeck(1654)–Anoniem Nieuvven Antwerpschen liekens-boeck, Eenen– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 7] [p. 7] Den minnaer claecht bedroeft De liefste sijnen noot Soo haer weer liefde toeft Dat hy verwacht de doodt. Een Nieu Minnaers liedeken, Op de Wijse: Weest Nimph ghegroet oft, Schoon Herderinne, mijn soete velt God. OCh mijn Goddin, Siet toch hoe ick u min Aenmerckt mijn liefde, die ick altijt Tot u heb gedragen, in spijt van diet benijt Mint my toch weer, Dat is al mijn begheer Mijn wtvercoren, wiens schoonheyt groot, My can doen leven, oft brengen haest ter doot, Salveert my, begheert my, Dat ick u dien Mijn soete Goddinne, ey latet gheschien Ick eere, u meere, dan ghy wel meent Hoe can doch blijven u herte versteent. [pagina 8] [p. 8] Die pijn die ghy, O Nimf, doet lijden my Gaet ver te boven allen ’t verdriet Ja de swaerste smerte, is daer by min als niet Heb ick u oot, Ghedaen ’t gheen u verdroot Soo ist sonder weten van my dus koelt Doch het hittigh branden, dat in mijn herte woelt. Wilt mijne, sware pijne, En treurich gheween Verdryven eer ons de doot comt scheen O schoone persoone Ick bid om ghenaet Want ick moet sterven so gy my versmaet. Kan mijn weedom, V niet beweghen, om My eens te troosten, die u soo seer (Soo ghy conde aenmercken) bemindt tot elcken keer. Soo troost my maer, Door u goetheyt eerbaer Of anders sal uwe stuerheyt straf, My seer haest doen dalen, heel treurich in mijn graf. Wilt achten mijn clachten Die om u het meest Verdrietichste leven leyt gans bevreest Mijn suchten, en duchten, Die doen u verstaen, Hoe ick u wil wesen onderdaen. [pagina 9] [p. 9] Isis en leed’, noyt sulcken smert al deed’ Hy om zijn Anasareta fel Sijn bedroefde siele neer dalen tot de hel Croylus quam deur, De liefde int ghetreur Om sijn beminde Brisida noch Die hem scheen te minnen, maer was vol van bedroch. Soo gaghet, o Maeghet Met my alsoo ick Wel speur, want hoe ick in mijn tranen verstick, Eylaci, gheen gracie, Ick van u verwerf Dies ic voel dat ick allencxkens bederf. Princersse wreet, Ick voel de doot al reet Die my sal vrijden van mijn ellent Want de doot can scheyden, elck minnaers swaer torment Op mijn graf schrijft Dat ghy my hebt ontlijft Waer deur mijn siel sal gerust zijn dan Soo u tongh, o wreede, mijn doot beschreyen can, Verwoede, bevroede ghy hoe u dit feyt Tot oneer sal strecken, als wordt geseyt Dat ouwen, ghetrouwen, Dienstbaerighen knecht Om u is ghestorven heel reghen recht. Alleen deur een, Iacques Clouwens. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij