Eenen nieuvven Antwerpschen liekens-boeck

[p. 5]

Dit Liedeken is ghesonghen op het Spel van Alexander de Medicis ghenaempt het Lust-hof van Florencen den 16. Iulij. Anno 1631.

Een Pastorael Liedeken,

op de wijse: Hoe ligh ick hier in dees ellende.

ICk sien van Venus berch neerdalen
Een schoone ionghe Herderin:
Ick vreese sy sou licht verdwalen
Want sy is vluchtich voor de min.
Hout stil, hout stil, vliet niet verbolgen:
Waer dat ghy vliet de Min sal volghen.

Ghelijck een Ree dat in het iaghen,

Met pijl oft loot gheschoten wert
Waer dat het vliet door bos en haghen
Voelt even wel der wonden smert
Soo salt met u schoon Nimph’ geschieden
Ghy zijt ghewont waer wildy vlieden.

[p. 6]

 

Siet hoe dat op groene boomen,

 

Het Pluym ghediert door minne paert

 

De Viskens inde waterstroomen

 

Sijn door gheen cou van min vervaert,

 

Wilt ghy alleen in dese Bemden

 

Weerstaen de min en u vervremden.

 

 

 

Hoe can een maget minschouwig wesen

 

Die in schoonheden is volmaeckt,

 

Dier liefde self comt uyt gheresen

 

Die met haer strael mijn herte raeckt

 

Toont die u mint weer-liefde veerdich

 

Al zijt ghy schoon hy is u weerdich.

 

 

 

Of zijn u schoon volmaeckte leden,

 

Eerst van Appelles hant ghestelt,

 

Die doen Lisippus heeft ghesneden,

 

Van marmorsteen recht voor een belt

 

Om by een claer fonteyn te proncken,

 

Gansch onbeweeght door minne voncken.

 

 

 

PRINCE.

 

Princers t’zijn aenghenaeme vruchten

 

Die schoon zijn en van soeten smaeck,

 

De schoonheyt lockt ons tot ghenuchten

 

Maer in den smaeck leyt ons vermaeck

 

Dus trilt o schoon weer-liefde toonen

 

De liefde wil by schoonheyt woonen.

I. Spierincx. Allencxkens niet.