De nieuwe vermeerderde Haagse joncker, of 't Amsterdamse salet juffertje


Een Nieu Liedt, van een Ionkman en een jonge dogter.
Stem: Als ’t beg. ICk kreeg laest in mijn gemoet, Om mijn wat te vertreden, Een aerdig Meysje soet, Was hups en fraey van Leden, Ick sprack haer toe, En sy sag mijn so veranderlijck aen, En ick vraegde of sy met mijn wou gaen. Sy scheen terstont bereyt, En was daer mee te vreede, Sy heeft niet lang, En sprak met soete reden, Uyt wandelen te gaen, Hier buyten in ’t groene Velt, Al waer hy zijn sinnen op haer had gestelt,
[pagina 94]
Sy gingen hant aen handt, Al langs de groene wegen, Digt aen een waterkant, Is ’t Meysje neer gesegen, Want siet hier leyt, Ontbonden onsen stryt, Wagt toe dat gy u wel dapper quijt. Hy trock sijn kort geweer, Hy heeft haer schilt gegeven, Sy heeft na sijn begeer, Toen al sijn ledetjens beven, Want siet terstont, So verloor hy sijn kragten by haer, Waer door sy hoe langer hoe sterker waer. Nog meenden desen Knegt, Dat hy het al hadde gewonnen, Maer door haer sterck gevegt, Was ’t werck maer eerst begonnen, Want siet desen Helt, Hoe dapper dat hy hem stelt, En nogtans so moest hy verlaten het velt. Hy heeft terstont ontdeckt, Haer suyvere naekte leden, Haer Armpjes uyt gestreckt, En sprack met soete reden, Treckt u der geweer, Komt worstelt nu eensjes met mijn, En waerom dat wy hier gekomen zijn. EINDE