Een nieuw Lied van een Engelse Iuffrouw die door een Dans-Meester is verleyt en vermoort.
Stem Roem-waerde Herderin.
Gelijck als hier sal blijcken,
Die met een Edel Daem trekt uyt het lant,
Ia heeft met zijn praet geleyt,
Dat sy hem toont alle genegentheyt,
Gaet sy verlaten tot haer ongeval,
En trecken samen uyt het Landt,
Tot haer oneer en door de vrienden schant,
Is hier geen plaets daer gy ons bey Logeert,
Op dat wy rusten van de reys,
| |
Beschickt ons wel gy sult hebben u prijs,
Sijn Lief was in haer rust,
Heeft haer tot slaep begeven,
Op hem waer in de Liefde was verflout
Want in sijn hert was valsigheyt,
En heeft het op een Moort dog toegeleyt,
In ’t midden van haer rusten,
Die sig met wreedtheyt toonde tegen haer,
En neemt een Mes seer opstinaet,
Ende vermoorden haer op heter daet,
Hy gaet dan haestig heen,
Dat in het kleyn voor hem lag op die stee,
Verlaet dan Zeelant metter haest,
Die Moordenaer en schijnt niet eens verbaest
Maer gaet aen ’t vlugten,
Ontrooft van goet en leven,
Die haer aensiet in desen groot elent,
Sy leyt hier in haer bloet versmoort,
Siet wat de dwalende liefde brengt voort,
En saeck noyt meer gehoort.
Laet dit u gaen ter herten,
Die hier int eynt so bitter heeft gevoet,
Maer siet de liefde die is blint,
Als is gebleken aen dit Edel kint,
|
|
Auteursrechtvrij
