De nieuwe vermeerderde Haagse joncker, of 't Amsterdamse salet juffertje
(1717)–Anoniem Nieuwe vermeerderde Haagse Joncker, of 't Amsterdamse salet juffertje, De–
AuteursrechtvrijStem: Ach treurt met mijn, &c.
DE wreetheyt kan ik naeuw verhalen,
Al wat mijn voor komt nu ter tijdt,
| |
[pagina 61]
| |
En dat geschiet is by West-falen,
Merckt och vrienden vry met blijdt,
Noyt dier gelijck,
Heeft men meer gehoort,
Men sou beyswijcke,
Als men het brengt voort,
Dees gruwelijcke Moort.
Francoys Wachtman is heen getreden,
Om te gaen doen zijn opset zwaer,
Aen ’t Huys van de Heer Helm vrede,
Ende zijn wreedtheyt toonden daer,
Ginck hem vermoorde,
Wreed en opstinaet,
Hem niet bekoorde,
Als zijn boose daet,
Daer hy hem in toelaet.
Als hy hem ’t leven had benomen,
Hout hem ’t hoeft af seer verwoet,
Armen en Beenen sonder schroomen,
Heeft dat begraven opstaende voet,
Maer met het Lichaem
leeft hy wonder siet,
Als gy sult hooren,
Doorder in dit Liet,
Als van hem is geschiet.
Dat heeft hy doen al opgehangen,
Aen een Kromhout gelijck een Beest,
Besag het voor al sonder prangen,
Haelden het ingewant daer uyt meest,
En doen aen ’t villen,
en de huyt daer of,
Liet het soo drogen,
En dagt om geen straf,
Dat hy beklagen mag.
Doen voorder aen stucken gehouwen,
En ingesouten seer met vlijt,
Ginck also voort sonder berouwen,
Ende geroockt in vreedigheyt,
Het vet gesmolten,
en gegeten fiet,
op brood gestreken,
Maeckten geen verdriet,
Sijn Vrou dit al aensiet.
Daer na heeft hy het vlees gegeten,
Daer hy selfs so had mee geleeft,
De wreedtheyt is niet uyt te meten,
Wat dit verwoedent Mensch bedreef,
Sijn Vrou verschrickt en,
Als sy dit siet aen,
Was vol gedagten,
| |
[pagina 62]
| |
Van dien wree Tyran,
Die ’t niet ter herten nam.
Zijn Vrou die hier so door verschrikten,
Die is verlost al van een Kint,
Daer hy zijn wreedtheyt mee aen schickten,
vermoorden het ook seer gezwind,
Ia oock gegeeten,
wat doet de wreedtheyt niet,
O Godt der Goden,
Die het al aensiet,
Gy kunt dit dulden niet.
Dit heeft hy alles klaer beleden,
op de Pijn-Banck in ’t openbaer,
De waerheyt tuygt daer van ook mede,
als hy aen wees de stucken daer,
Van de Heer Helm,
So zijn hooft als been,
En van de Armen,
Die hy al met een,
Begraven had gemeen.
Sijn Vonnis sal haest zyn gesproken,
Voor dees begaene Moordery,
Ende het quaet worden gewroke,
Al van het bloet van allebey
O Heer der Heeren,
Bewaert ons ook voort,
Dat wy dog leven,
Na u Heylig Woort:
En wy niet worden bekoort.
|
|