De nieuwe vermeerderde Haagse joncker, of 't Amsterdamse salet juffertje


Minne-klagt
Op een aengename Voys. WAt isser grooter vreugt op aert, Als gepaert, Met malkander in vreugt te wesen, Daer men samen eens van sin, Vloeyden uyt een suyver min, Dan hoeft men nergers voor te vreesen. Min ontsteeckt een hert vol gloet, En geeft moet, Aen de blooyste van de Menschen, Ionck en out gevoelt de vlam, Die eerst van de Goden quam, Wie sou dan de min verwenssen. Venus die ontfonckten Mars, Self hoe bars, Hy moest voor de liefde buygen, Die de koelste herten mint Sonder ’t soetste Venus kint, Viel de Werelt gans in duygen.
[pagina 42]
Waer is nu mijn Engelin, die ik min, Waer mag ’t poesele Meysje wesen, Die op Venus Ledikant, Blussen sal mijn Minne-brandt, Als die schoonste plagt voor desen. Ach daer komt dat troeteldier, ’t Oog vol vier, ‘k Voel mijn kouden boesem blaken, Gy sult desen nagt gerust, Smaken soete minnelust, Als wy aen het streelen raken. Dartel Boeltje gaet te rust, Want mijn lust Wert geperst door groot verlangen, Gy sult my als een Pyloot, Haest sien varen in u schoot, Daer gy wellust sult ontfangen.