De nieuwe vermeerderde Haagse joncker, of 't Amsterdamse salet juffertje
(1717)–Anoniem Nieuwe vermeerderde Haagse Joncker, of 't Amsterdamse salet juffertje, De–
AuteursrechtvrijStem: Wat hoor ick aen mijn Oor.
WEl Vrienden blijft wat staen,
En hoort dit Liet eens aen,
Het geen ik sal verklaren,
hoe dat een schoone Daem,
by Namen is gevaeren.
Die om vermaeckt daer quam
Met haer Serviteur,
en dagt op geen getreur,
maer raeckten in groot lijen,
Vier Franschen op de baen,
Sprongen uyt een Bosch besijen,
vielen den Ionkman aen.
Met een seer boosheyt groot,
Schoote sy den Ionkman doodt,
In ’t bloeijen van jaren,
dees Maget jonck en fier,
was in also groot bezwaren,
en riep geeft my quartier.
Sy was in ’t wit Satijn,
dees Franschen heel vielijn,
wilden dees Maegt onteeren,
Hertneckig en verwoet,
Rukten sy daer uyt haer kleeren,
en lekte van haer bloet.
Met also groot getraen,
riep sy Heer Iesus aen,
ag wilt my nu ontfermen,
Eenen Ruyter op dit pas,
hoorden dese Maget kermen,
die van de Spaense was.
Met een kloeckmoedigheyt,
Heeft hy terstont geseyt,
wat komt mijn hier te voore,
Nam sijn Pistool in de hant,
en hy gaf het Paert de spoore,
dat vloog schier door het sant.
En vont die Franschen hier,
Terstont soo gaf hy vier,
en riep hou op van klagen,
Wel over schoone maegt,
Ik sal voor u mijn leve wagen,
bidt dat gy Godt behaegt.
Twee Franschen schoot hy doot,
doe quam de meeste noot,
| |
[pagina 14]
| |
want hy kost niet wel laije,
Heeft sijn rapier aenveert,
Hy en mogt hem niet veraije,
en sprong doen van sijn Peert.
Sa Franschen voor het lest,
doet tegen mijn u best,
‘k En sal u niet ontloopen,
het is met ons gedaen,
met de dood moet gy ’t bekoopen,
of gy moet mijn verslaen.
Den spaensche Ruyter was,
Met sijn Rapier seer ras,
hy heeft se bey verslagen,
Sijn gramschap is vergaen,
Doen sy doodt ter aerde lagen,
sprak dese maget aen.
Wel overschoone vrouw,
ik ben vol wonden nouw,
sy sprack wel vrient gepresen,
Rijdt naer mijn Vaders woon,
daer sal ick u doen genesen,
en my voor uwen loon.
Sy reden op dat pas,
By haren Vader ras,
die Maegt heeft hem verbonden,
Ach Vader dese Vrient,
doet verbinde sijne wonden,
Hy heeft het wel verdient.
Want hy heeft my verlost,
Het had mijn doot gekost.
Ia Vader vol van waerde,
Vier Fransen op de baen,
Die mij tot oneer aenvaerde,
Heb ik hem sien verslaen.
Den Vader was verblijt,
En heeft terstont geseyt,
Dien vrient is waert gepresen,
Voor al sijn vroome daet,
Sult gy zyn Huysvrou wesen,
So Godt hem ’t leven laet.
Den Ruyter die genas,
Op negen dagen ras,
Tot loon wiert hem gegeven,
Dees Maget jonck en teer,
Om het wagen van sijn leven,
Is nu een Edel Heer.
|
|