Het nieuwe gevondene Makrollitje ofte Clioos hernieude cyter

’t Nieuwe Ouwe trouwe deuntje.

Stemme: Sou men niet eens hobbe dobbe.

IS ’t niet wonder dat de ouwe
Vrouwe, noch om ’t douwe trouwe;
En dat een berimpelt vel
Tracht na jeughdigh minnespel.

En verkiest een jonge trooster,

Doch dit oudt wijf heeft een Klooster
Op gebouwt, om jonge lien,
Als nu Abdisse te gebien.

Doch na dat de Bueren seggen

Soo moet hy het vier aen leggen,
En verstrecken Man en Wijf,
Want sy is te out en stijf.

Hy moet boenen, wassen plassen,

Keetels schueren, wrijven kasten,
Vegen huys en kelder an,
Besje socht langh sulck een man.

Om te stijven, en te ragen

Loopen, rennen, torssen, dragen,
Haelen water van de wal:
Sou dat botje sonder gal,

Haer wel dissen op haer disje,

Room en prut, of een Pos-visje,
En sou sulck een ouwe bes,
Kunnen haere Venus les.

Doch daer ’s mijn niet aen gelegen,

Ick wensch haer geluck en segen;
Verwondert dat een Vrouw soo out
Om trouwe douwe is getrout.