Het nieuwe gevondene Makrollitje ofte Clioos hernieude cyter
(1678)–Anoniem Nieuwe gevondene Makrollitje ofte Clioos hernieude cyter, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 3]
| |
 | |
Stem: Sa, sa, in Campanje.
W Ie sal konnen melden
Den Lof-zangh der Helden,
Van onsen hoogh Manhaften Tromp,
Die daer den vyandt domp
Met schudden en beven,
Door t’zwanger Metael,
Dat hy de eer moet geven
Aen dees Heldt royael.
Wat heeft hy sijn leven
Al wonders bedreven,
Hy schrickt voor zwaert nochte vyer,
Als het Salmander dier
Schijnt hy der te leven
Als ’t krakend’ Canon
Mach Zee en Landt doen beven
Door Granaet en Bom.
Zijn moedige wercken
Erkende Deenemarcken,
| |
[pagina 4]
| |
Des Conincks sijne Majesteyt,
Hy kent de achtbaerheyt,
Van Nederlants Helden,
Soo dapper publijck,
Dat hy ons Phenicx stelden,
Als van het Rijck.
Hy achten geen leven,
Maer wil alles geven,
Ten dienste van Eer ende Landt,
Sijn roem en sla geen brandt,
Van nijdigheyt doven,
Tot geender tijdt,
Soo kimpt de glory boven,
Die dapper strijdt.
Waer hy hem gaet keeren,
Siet men estimeeren,
Sijn dapperheyt en groote moet,
Hoe wierde hy gegroet,
In Engelants pale,
Doen hy daer quam an,
Elck riep in ’t generale,
Dit is dien Man.
De faem kroont met bladen,
En roemter sijn daden,
By Heyden ende Indien,
De Turcken die slaen,
Haer kuyven ter neere,
Wanneer men hem melt,
Van onsen Tromp sijn Eere,
Den dapperen Helt.
Waer hy oyt genaeckten,
Of sijn Stucken die kraeckten,
En hy droegh daer den Zegen mee,
De Godt al van de Zee,
Neptuyn met sijn Wagen,
Schijnt voor hem te gaen,
Om sijnen Lof te dragen,
Door den Ociaen.
Al die hem oyt spraken,
Daer scheuren en braken,
Doen stincken al door het Metael,
Die kenne sijne tael,
| |
[pagina 5]
| |
Als lestmael de Sweeden,
Getuygen ontstelt,
Wat dat hy heeft geleden,
Van desen Helt.
Siet Denemarcken,
Die heefter wilt mercken,
Geschreven aen den Prins valjant,
Met eene aengenaeme trant,
Van den lof en glory,
Van Tromp seer saen,
En van sijn schoone victory,
Die hy heeft gedaen.
Och vrienden wilt mercken,
Den Coninck van Deenmercken,
Bedanckt sijn Hoogheydt op het hoogst,
Want Tromp is sijnen troost,
In dees Oorlogs plagen,
Want siet Tromp valjant,
Hy doet den Sweeden klagen,
Steeckt haer Schepen in brant.
Tromp quam oock te Lande,
De Zweeden tot schande,
En jaegse uyt Steden en Schans,
’t Was Tromp een schoone kans,
De Stadt hy doet beven,
Met groot gewelt,
Mosten haer overgeven,
Aen desen Heldt.
O Heer der heyrscharen,
Ons Tromp wilt bewaren,
Op dat hy voor het Nederlandt,
Oranjen in sijn stant,
Magh eewigh om –ermen,
En onder dien Heldt,
Ons vryen Staet beschermen,
Voor al het gewelt.
Dus wel-geboren Helden,
Tromps lof en eer wilt melden,
Die selden was verset,
Op ’t groote Moord-bancket.
|
|