Een nieuw lied. Op de kust-kanonniers

[p. 1]

Een nieuw lied.
Op de kust-kanonniers.

Op een aangenaame Wys.

Wy zyn Vaderlanders,
Wy dienen voor het Vaderland,
Wy leggen in de Brakken,
Aan een wtterkant.
Wy hebben daar minn sie,
Voor Vyfënvyftig man,
Wy dienen tot avontasie,
Al voor ons Vaderland.

Wy moeten steeds leeren,
Hoe en wat men moeten doen,
Alle dagen exerseeren.
Op de Straat of in het Groen,
Wy moe en exerseeren,
Alle dagen met het Kanon,
Zoodra als wy mankeeren,
Dan moeten wy in de Preson.

Wy hebben nog couragie,
Daar by ook goede moed,
Maar wy dienen tot avontagie,
Voor ons lieve Vaderland zoet,
Men krygt uit de menagie,
Al het geen 'er toe behoord,
Leggen in de Brakken,
En leiden thans geen nood.

Wy zynen Kannonnieren,
En krygen ook ons Geld,
Wy willen ook wel zweeren,
En stryden als een held,
Wy krygen ook monteering,
Daar zyn wy op gesteld,
En ziet wy moeten leeren,
Te trekken in het Veld.

En daarom lieve Ouders,
Laat daarom geenen traan,
En ook de lieve Meisjes,
Want ziet wy moeten gaan,
Wy vreezen geen Tirannen,
Wij leeven frank en vrij,
En door geen vrees verbannen,
Zijn wij gerust en blij.

Kom laat ons nu besluiten,
Het is de wil van God,
Men kan 'er niets tegen uiten,
Want ziet het is ons lot,
Daarom mijn lieve Vrinden,
Wij zullen strijden gaan
En zullen ons gerust verbinden,
Om onder 's Keizer's magt te staan.

Adieu nu al te zaamen,
Wij wenschen uw veel plaisier,
En als wij wederkomen,
Met een Tak van Lauwerier,
Dan zullen wij kunnen zingen,
Met een verheugd gemoed,
Van Vaders, Moeders, Vrinden,
En scheppen goede moed.

Nu Vrienden wy gaan verder,
En stryden voor ons Land,
Onder Keizerlyke Banieren,
Dan blyft ons Land in stand,
God wil ons Zegen geeven,
Dan hebben wy geen nood
En eindigen vrolyk ons levven,
En vegten Vrij of Dood.