Een nieu Guese liede boecxken (1576)

Een nieu Guese liede boecxken

(1576)–Anoniem Een nieu Guese liede boecxken– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


Een nieu Liedeken, vande gantsche handelinghe ende belegeringhe der stadt van Alcmaer,
ende gaet op de wijse van Munster. Doen den Spaenschen Senacherib hoort Tot Haerlem dede so groten moort, Sachmen vele in waterlant treuren Om Prince en Duc men groot discoort Binnen Alcmaer sach ghebeuren. Hier op nam menich Papist merck, En seyden twert nu verloopen werck, Laet inde stadt gheen Geusen comen: Laten wijse wthouden met moede sterck So salt ons Burghers vromen. Als nu monseur Cabeliau dat beuont Dat t Alckmaer so qualicken stont, Wilde hy met vier vendels daer in wesen Twelck hem de Burghers ontseyden goet ront En toonden vyantschap in desen. Norkarmen hoorende des gewach, Quam voor Alckmaer den sestienden dach Julij, met drie duysent Soldaten, Ende heyschste de stat op alsoomen sach, Belouende veel ghenaden.
[Folio 103v]
Cabeliau, Ruychauer inde stadt, Jn vreese haers lijf, nochtans niet mat, Hebben met hulp die Poort op geslegen, En tegen som haer wille al speet haer dat, Het Princen volck in ghecreghen. Groote beroerte was daer ghespoort, De Clocke sloecher aent een boort, Men hoorden iammerlick suchten, Van Papou, Geuzen, elck maecte hem voort En steldent op een vluchten. Bin dat wy ter poorte zijn in gerocht, De Spaeniaerts hadden selue de stadt gedocht Jn te crijghen na haer begeerte, Maer hebben haest ons schutten gebrocht Tegen haer op schut geueerte. Wy dreuen die spaeniaerts vander hant En hebben ons voorsteden afgebrant Stellende op God ons betrouwen, Die stadt lach open aen elcken cant, Die wy flucx gingen op bouwen. Die Spaeniaerts siende seer cleen bescheet Om de stat te crijgen, mocht haer zijn leet Want haer aenslach conde haer niet baten Veel was haer beloeft, maer weynich ghereet Dies sy de stadt mosten verlaten. Als den vyant nu vertrocken was, De Burgers quamen weder te huys seer ras, Elck excuseerde hem te deghen, So dat Burgers, soldaten op tselue pas Vrientschap met den anderen vercreghen.
[Folio 104r]
Den eenentwintichsten dach daer naer Van Augustus al vielt ons Geusen swaer, Quam Duc dAluens gantsche armeye, En beley met Ruyters en Knechten daer Om Alckmaer de gantsche contreye. Den vyant op tsijne niet en sliep, Maer ten eersten de schans op Tonne of liep En heeft zijn aenslagen listich begonnen: Ooc sommige van hen tot den onsen riep Geus, v stadt is ons ghewonnen. Doen quam Steenback als een Heraut, Seyt hy v stadt is nu benaut, Wiltse behouden, tlijf goet, ouergheuen, Maer hy wert gehoort als een rabaut, En met clooten van de stadt gedreuen. Als dit den ouersten heeft verstaen, So heeft hy flucx een beuel gedaen Dat Burgers noch soldaten en souden Wt vreese van te worden verraen, Met den vyant sprake houden. Een loose Vrouwe was so bedacht De stadt te branden op eender nacht Somen ons meende te overuallen, Want sy hoorde den vyant met grooter macht, Tegen ons schieten onder de wallen. Daer na dede maken Don Frederick Menige schans seer autentijck Dicht onder de Alckmaersche mueren: Sy en hadden ghebrec van Water noch slijc Dat deed die Spaengiaerts treuren:
[Folio 104v]
Die Papouwen wrochten met ghewelt En hebben tgeschut voor de stadt gestelt, Wel tot twintich groote sticken, Sy dochten de mueren haest te hebben geuelt Maer Godt sachment anders beschicken. Den achtienden van September fris Van smorghens, tot den drie uren is Op Alckmaer gheschoten Met twintich stucken seffens gewis Twee duysent ende dertich schoten. Haer schieten heft ons weynich veruaert Want niemant en heeft zijn leuen gespaert Om wat sy af schoten weder te maken, Het geleeck een myrakel tsy v verclaert, Dat die wallen soo weynich braken. Daer quamen sy in slachoorden gereet Siende als bloetghierige Leeuwen wreet Ons op vier oorden beuechten, Te schepe ende ouer bruggen breet, En veel leeren sachmense oprechten. Die stormen gingen seer vreeslick an, Nochtans en treurder kint, wijf, noch man, Maer elck sachmen hem ter weere voegen Vier ende heete pis brochten die Vrouwen an, So dat wijse viermael afsloegen. Vanden drien tot dat het duyster was Gheduerde haer stormen op tselue pas, Vele spiessen in stucken cloncken, En men stackse ter mueren af also ras Dat vele inder vesten verdroncken.
[Folio 105r]
Twee daghen daer naer verstaet bediet Maecten sy weder een nieu geschiet Diet hoorden mocht zijn verwondert, Met twintich stucken al hielpt haer niet, Schooten meer schoote dan seuenhondert. Om stormen met macht sachmense staen Maer wat haer deerde sy en wilder niet aen God hadde haer cloecheyt benomen, Watmen haer beuelhebberen sach steken en slaen Aent stormen wilden sy niet comen. Don Frederick tvolck siende so versaecht Heeft na een ghetrou verrader geiaecht, Dies Norkarme, Vitelle, hem rieden Dat drie geuanghens sal worden geuraecht Of haer een de stadt wilde gaen bespieden Een Fransche Vendrich nampt aen subijt Des werden sy drie vander doot beurijt Ende beloefden den Vendrich te loonen, Conde hy wat wt rechten op seker tijt, Met twee duysent Goude Croonen. Don Frederick dede hem een vermaen Hiet den Vendrich door dat slijck ende water gaen Om datmen sou meenen hy waert ontloopen So quam hy tscheen voor ons niet belaen Dicht onder de stadt ghecropen. Als hy quam in d Ouerstens logement Ende de sake selfs heeft recht wt bekent Heeftmen een Spaeniaert die daer was ghevangen Des Fransoys cleet aenghetrocken ient,
[Folio 105v]
Als een verrader op de mueren gehanghen. Dit maecte den vyant seer bedruckt, Siende zijn aenslach so misluckt, Want Godt openbaerde al haer treken, Sijn den achten October af gheruckt Van Alckmaer soot is ghebleken. Nu bidde ick v vriende al int slot, Gheeft niemant deere dan alleene Godt Die sulck wonder heeft laten geschieden, Een stadt te houden ten is geen spot Tegen gewelt met so weynich lieden.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

plaatsen

over Alkmaar

datums

lied

Naar de Nederlandse Liederenbank