Een nieu Guese liede boecxken
(1576)–Anoniem Een nieu Guese liede boecxken–
AuteursrechtvrijOp de wijse vanden Graef van Roomen.Vvy Amsterdammers zijn gelegen
Tusschen twee stoelen inder as
Het loopt nu heel met ons tondegen
Wat wy spinnen, tis al quaet vlas:
Ten wil met ons ten draet niet loopen,
Het is hart end oock boos:
Al wat wy spinnen, twort vol knoopen,
Dus worden wy nu sinneloos.
Het is met ons al wt het reeden,
Wie sal ons nu comen te baet?
Ons Faem hoortmen ouer al verbreeden
Dus worden wy nu desperaet:
Onsen soeten Naem seer gepresen
Vande Koecketers zijn wy quijt,
Een ander Naem is van ons geresen,
Dat ons is een groote spijt.
Moordammers worden wy gehieten
Off menschenvillers, dat is het best,
Het mach ons wel verdrieten
| |
[Folio 100v]
| |
Dat wy dit hooren moeten int lest:
Dit doet Enchuysen en Hooren
End oock de Watersteden eenpaer
Die gaen ons soo dapper verstooren,
Ende brenghen ons in lijden swaer.
Och Antwerpen, hoe sullen wy't stellen
Wy zijn in so grooten last:
Wy worden nu arme Ghesellen
Wy en haddent soo niet ghepast:
Wy hadden so vast betrouwen
Op den Duckdalba onsen Heer:
Maer hy laet ons int benouwen
En hy is na Spaengien so veer.
Amsterdam wat wilt ghy claghen
Aen Antwerpen uwen noot?
Wy en connen niet verdragen
Van Vlissinghen desen stoot:
Want wy tselue Vlas oock spinnen
Dat ghy hebt aent Rocken gedaen,
Al worden wy buyten onse sinnen,
Ten wil met ons te draet niet gaen.
Wy weten niet wat ons mach letten,
Ons twee Steden al van gewelt:
Hoe dat wijt nu aensetten
Ons dunct dat onse rijckdom smelt
Wy waren seer hooch gheseten
Met de Hoere van Babel rijck,
Nu zijn wy neder ghesmeten
En vallen met haer int slijck.
Onse beminde Susters vercoren
| |
[Folio 101r]
| |
Middelburch de schoone Stee,
Die hebben wy nu verloren,
Dit doet ons herte soo wee:
Want sy was een Medecijne
Daer wy door werden gevoedt,
Maer nu moeten wy verdwijnen
En vergaen door groot armoedt.
O Papouwen ghy sult noch loopen
Aen den Prins van Oraengien vol lof
Ende van hem spillen coopen,
Want zy zijn seer goet van stof,
Zijn Craem heeft hy opghesleghen
En zijne spillen voort ghedaen,
Maer v Papencraem is omgheleghen,
Ghy meucht met Melis nae Spaengien gaen.
Ons Prins van Oraengien zijn spillen
Die en sullen niet worden moe:
Maer ghy Papen vercocht ons Brillen
En ghy gaeft de huyskens toe:
End als wijt dan wel besaghen,
Soo en hadden wy niet voor tgelt,
Daeromme wil God v plaghen,
Dat v Cramerije gantschelick smelt.
|
|