Refereyn van 't Paerdt.
MYn hant-werck sulcx als 't is kan my genoeghsaem voeden,
Had ic slechts werckens lust, my seylt bysonder niet:
Nochtans wens is dickwils om groter staet van goeden:
Maer noyt en socht ick luy noch ledig lijf te broeden;
Ten wert oock nimmermeer aen mijn ghelaet bespiet;
Neen, ick wou Aed'ligh, huys, los leven uyt verdriet,
Honden een Paerdt of twee, voor my en goe bekende,
Een Paert dat plaetse vult en dat hem dwingsaem biet,
Geen sulc alst Keysers paert, 'twelc d'ander al ontrends
Noch geen gelijck die Hengst die Antiochiun schende,
Noch geen van die vier prien die spogen roock en brant:
Wants' aten menschen vlees met haren baes int ende
'Noch geen als Buchesal den Macedoonschen quant,
Noch 't Paert dat vlieghen kost over water en Lant,
Hoewel dat een kloeck helt een draec niet verheerde;
Ic wenschet nochtans niet, maer slechs een na mijn hant
Ic wou't Paert springen doen dat zijn oogen verkeerde.
Ia, had ick macht en plaets om koopen oorlogieren,
| |
Ic kocht het schoonste peert dat krijgsman heeft of derft
Indien 't bruynhoornig waer, en had om zijn vercieren
De Sleghels wel ghepast, natuerlijck aenghe-erft:
De voorste Beenen rang, de Knyen wel sterck generft,
De Borst en 'tachter kruys, breet sou ic hebben willen,
De lanckten en den Hals vol voukens diep ghekerft,
En langs zijn Ruggebeen een striep, en sou niet schillen
Op zijn kleyn mager hooft Oorkens die altijt drillen,
De Neusgaten vol roock, en d' Oogen klaer en groot,
Met eenen dicken staert, ghestruyckt in huyse Billen,
'tMaen en Staerthayr gekrult, en voort al kael en bloot
Ey waert dan Appelgraeu, as-verwig of bruyn root,
En van beschrijden sacht, en dat niet licht en sleerde,
Al gingt gelijc den Vaen pronckrijck ten waer geen noot,
Ic wou 't Paert springen doen dat zijn oogen verkeerde.
Ic acht wel datter zijn die wenschen om t'bekijken,
't Waer ooc bekijkens waert, derf ick wel doen versmaen:
Ick sou met soet geluyt mijn jonst hem laten blijcken,
En streelig metter hant omtrent zijn oorkens strijcken,
Laten 't so langhst den Koff achter my soetkens gaen/
Tot ergernis by wat hoogs, daer wou ick't stil doen staen,
Dan sprong ick hem op't lijf dat hem den Zadel druckte,
Sprongh hy dan over eynd of woud' van achter slaen,
Ick sloeg met sweep en spoor tot dat om sincken huckte,
Al waert soo bitsigh, jae, dat by zijn hayr uyt-pluckte,
Ick woudet maecken mat, het moest my geven koop,
Op nieu gespetet landt ick't metter vaert eens ruckte,
Deur een ondiep ghedelf, of op eenen Zandt hoop,
Van daer dan op den draf, van den draf op de loop,
Van den viervoetsen sprong ick hem met eenen leerde,
Al sweetet Bloet en sweet meer nats dan seven stoop,
Ic wou 't Paert springen doen dat zijn oogen verkeerde.
Dit Prins gedienstig dier sou ic hem selfs doen quijten,
Dat elck wel mercken sou dat 't niet en waer verlamt,
Dat knersseltandigh sou op zijnen Breydel bijten,
Dat het vyer uyt de straet, ja kegels sou uyt smijten,
Hem rechtend over eynd' gelijck de krijgsman kampt,
Niet soeckende dan 't velt, daer d'een den and'ren stampt,
Tot dat zijn krullig hayr doornachtig waer verheven,
Dat kinders, wijfs en mans, verschrict en som vergramt
Ghevallen of ghevlucht in hoecken souden beven;
Dan past ick lossen toom den dul kop niet te gheven:
Maer toonen Baes te zijn en maken dat my swicht,
Ick dwonght dan eenen keer te doen de mijl op seven,
Dat 't vloogh in een hand-wijl uyt alle mans gesicht,
Gelijck van stercker hant den snel gevlerckten schicht,
Tot dat 'tstof en den dorst my en 't Paert schier verheerde
Dan quam ic soetjes t'huys, en waer by't stal geen licht,
Ic wou 't Paert springen doen dat zijn oogen verkeerde.
|
|
Auteursrechtvrij