Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen

[Pronckje van dees Maeghden]

Stemme Phillis schoonste Phillis.

C

PRonckje van dees Maeghden
Heyl moet u ontmoeten:
Dus in't flickerent daghen
Met ghesangh te groeten,
Nu soo selje boeten
Hier in't bedouwde Gras,
De schulde// die'k dulde
Om reden// lest leden
Doe 'k by u was.

G.

Coridon ey stille,
Wat sal du doch wesen?
Waer toe dese grille?

[p. 34]

 

Laet my Kruydtjens lesen.

 

C.

 

Nimphje ick waer ghenesen,

 

Ghy my een kus toe-liet;

 

C.

 

Gaet vanme// wilt anme

 

Roo-kaecken// niet raecken,

 

Ten lust my niet.

 

 

 

Zy dy graech om kussen?

 

Dat's soeckt u beminde,

 

Die sal't vier wel blussen,

 

Gaet aen geene Linde,

 

Daer sult ghy haer vinden

 

Pluckende 't Lauwerlof,

 

Prijst die// bewijst die

 

De smarte// uws harte,

 

Treet van my of.

 

 

 

C.

 

Straffe Galathea,

 

Rondt als Noorden-klippen:

 

G.

 

Om dat ick niet ree stae

 

V te bieden mijn Lippen

 

Coridon mijn slippen

 

Laet los, schaemt ghy u niet?

 

V smeecken// schoon spreken,

 

Noch loncken, ontfoncken,

 

Mijn boesem niet.

 

 

 

C.

 

Waer ick een Amintas

 

'k Sou wel kusjens krijghen:

 

O die soo bemint was,

 

G.

 

Wilt daer vry van swijghen.

 

C.

 

'K sie een bloosje stijghen

 

In 't hooge voor-hooft blanck,

 

G.

 

O Harder// loopt harder

 

Dit lellen, en quellen,

 

Weet ick u, geen danck.

 

 

 

C.

 

Al mijn soet bejeghen

 

Ghelt hier niet met allen.

 

G.

 

Gaet vry uwe wegen,

 

Wat beduyt dit mallen?

 

'K hebbe gheen ghevallen

 

Aen u Lief kosery,

 

V Koeyen// die loeyen

 

V Rammen, en Lammen,

 

Siet wat haer zy.

 

 

 

Ghy hoort u te schamen

 

Sulcks een Nimph te verghen,

 

Met versierde namen,

 

Schaem-root my te terghen

 

C.

 

Galathe verberghen

 

Wilt u ontstelden sin,

 

't Lichte// Gesichte

 

Uw's Ooghen// vermoghen

 

Veel, aerdtsche Goddin.

 

 

 

G.

 

Sou mijn oogens luyster

 

V het hart ontfoncken,

 

'k Wenstese liever duyster

 

Dat se nimmer bloncken:

 

Coridon beschoncken

 

Is met een vremde lust,

 

Laet my, en gaet gy

 

V soete, te moete,

 

En gunt my rust.