Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen
(1643)–Anoniem Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen–
Auteursrechtvrij | |
[pagina 25]
| |
Hy vervolght de Christenen groot en smal,
Voor Haerlem buyten de Stede,
Daer leyd hy met groote onvrede.
Duc d'alve sond drie Posten getrouwe
Voor Haerlem die Stede vailjant,
Of sy de Stadt opgeven wouwen
Van 's Coninghs wegen in zijner hant,
Of wy eyssen de Stadt te swaert en te brant
Soo wy die winnen met stormender hant,
En salder niemant houden zijn leven,
Wilt u in onse genade leven.
Doen sprack een borger van waerden
Wij hebben wel van zijn genade gehoort,
Al van die schaem'le borgers van Naerden
Die zijn soo deerelijck vermoort,
Mans, vrouwen, kinders, men sloeghse al doot,
De borgers van Zutphen deden open de poort,
Men woud'se in genaed' ontfangen,
Maer zijn doot geslagen en gehangen.
De stadt wy niet opgeven
Sprack den Oversten Luytenant,
Wij willense bewaren van 's Coninghs weghen,
En geven ons in Godes hant,
Ghy wilt den Coningh verderven zijn Lant,
Vermoorden de Luyden aen elcken kant,
Met kruyt en loot wy u verwachten,
Van honger sult ghy ons niet versmachten.
Doe schooten sy wel seven dagen
Op Haerlem met groot gewelt,
Cartouwen en dubbele Slangen
Hebben sy na de Mueren gestelt:
Maer die van Haerlem schoten lustigh in't velt,
Sy hebben soo meenigen Ruyter gevelt,
En soo meenigen Spangiaert geschoten,
't Welck den Colonel heeft verdroten.
Men sach Haerlem bestormen,
De Spangiaerts vielen met macht daer an,
Daer lagen soo veel in't velt gestorven,
Viermael zijnse geslagen daer van,
Want die vrouwen quamen soo stoutelijck an,
Met steenen, peck-repen, vier ende vlam
Wierpende de Spangiaerts van de mueren,
Dat sy kreten als leelijcke Dieren.
Doen sy den lesten strom verlooren
Bleeffer acht hondert doot en gewont,
De Spangiaerts schudden haer ooren
Gelijck als eenen Water-hont:
Zy traden haer geweer met voeten terstont,
En riepen met tyranniger gront
Is Godt een Luthriaen geworden?
Doch sy d'onnoosle niet konden vermoorden.
Sestien vaendels knecht en getrouwe,
Waren te Haerlem binnen gewent,
Noch twee vendels gemonsterde vrouwen,
| |
[pagina 26]
| |
Hebben soo meenigen Spangiaert geschent,
In't stormen deden sy groot gewelt,
Zy droegen dat Vaendelijn als een Helt,
Soo lustelijck in haer handen,
Den Duc d' Alba t'zijnder schanden.
Die van Haerlem (wilt hooren)
Hebben twee Poorten wijt open gedaen,
Als of sy't gaven verlooren,
Dat hebben die Spangiaerts verstaen,
Die Cornel riep: loop an, loop an,
Nu slaet al doot, spaert vrou noch man,
Wantsy hebben't verlooren gegeven,
En laet de Kinders in de wiege niet leven.
De Spangiaerts zijn voort geloopen
Om te vermoorden dat Christen bloet:
Een loose brugge was binnen de poorte,
Die brack in met al dat Spaense gebroet,
Daer bleeffer wel ses hondert doot,
Misericordia riepen sy kleyn en groot:
Doen de achterste dit verstonden,
Daer was geen Kar aen haer aers gebonden.
Doen zijn die van Haerlem uyt getogen,
Met een soo euvelen moet,
Zy hebben soo fellijck geslaghen
Dat sy ginghen door haer bloet,
Die Spaense Cornel die bleef daer doot,
Met veel Soldaten en Capiteynen groot,
Godt heeft haer victory gegeven,
Noch hebben sy 'tgeschut na Haerlem gedreven.
Ach wy arme Duc d'Albes Knechten
Sterven hier van armoede groot,
Hoe souden wy konnen gevechten?
Hier lechter alsoo veele doot,
'tIs al pots lijden, pots martel, aen elcken oort,
Heeft ons de Duyvel in Hollant gebrocht?
Och, ten helpt pijpen noch trommen,
Als de Hollanders beginnen te komen.
Een Borger van Haerlem gepresen
Heeft in Duc d'Albes Leger gevoert
Vijftien Hollantse gevalschte Keesen,
Die daer af aten die bleven al doot:
Een Spangiaert vraeghden hem metter spoet
Van waer brengh dy dees Kaesen goet?
Van Amsterdam mijn goede Signore,
De Spangiaert sprack: wilt ons 't Amsterdam voere
't Gebeurden des avonts late
Wilden de Spangiaerts schampen daer van,
Daer quamen seven Spaense soldaten
Die dwongen den goeden man,
Dat hyse most voeren na Amsterdam,
Die twee hadden goude ketens an,
Den Voerman heeft een mijl of twee om gereden,
Sy brochse te Haerlem binnen der stede.
Doen sy te Haerlem quamen,
| |
[pagina 27]
| |
De vrouwen riepen al even dol,
Hier komen seven Heylige mannen,
'tIsser effen een Galge vol,
De Spangiaerts kregen soo meenigen sol,
Sy schudden haers aers, sy krauden haer bol,
Des morgens sachmense hangen proncken,
De borgers den Voerman een goude keten schonken.
Oorlof ghy Christenen verheven,
Bid voor ons Hollanders kleyn en groot,
Dat ons Godt victory wil geven
Tegen onse vyanden verwoet,
Wy willen nu strijden tot in de doot,
Al sterven wy dan om Godes woort
Soo bidden wy dan Christum gepresen
Dat hy ons Ziel wil genadigh wesen.
|
|