Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen

Galatheaes onschult aen haren Beminden Tirses,

Op de Wijse: NESCIO.

VErwondert u doch Tirsis niet
Dat gy geen antwoort van my siet
Mijn swack vernuft: n 'ome Pen,
Maeckt dat ick het niet doen en ken,
En beelt sulcks niet voor wreetheyt uyt
'tWelck uyt een ware slechtheyd spruyt,
Balou, balou, balou, balou, balou,
Balou, balou, balou, balou, balou.

Beleefden Harder, danckbaerheyt

Toon ick, voor u gheneghenheyt:
Ick my int minst niet waerdigh acht,
Daerom geen antwoort weer vermacht:
Ick bidde u, neemt het in't goe,
En schrijft het mijne slechtheyt toe, etc.

Voort heb ick niet te schrijven meer,

Dan dat ick u beveel den Heer,
Den Heer die onse Schapen hoet,
Dat niemant haer oyt letsel doet:
Iae gun u alles wat een Mensch,
Sou konnen wenschen met een wensch, etc.

Vaert wel goe vrient van Galathee,

Wien dit vry vaeckerigh ontglee:
Op uwe dick ghesonden klacht,
Int midden vande nare Nacht:
Wanneer ick droef en mat van leen,

[p. 28]

 

Wiert vande doffe slaep bestreen,

 

Vaert wel, Balou etc.