Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen

[p. 3]

[Tweede deel]

Kers-nacht,

Stemme: Nova.

O Kerstnacht! schoonder dan de daghen,
Hoe kan Herodes 'tlicht verdragen
Dat in u duysternisse blinckt,
En wort geviert, en aen gebeden?
Zijn hoogmoet luystert na geen reden,
Hoe schel die in zijn ooren klinckt.

Hy pooght d'onnoosle te vernielen,
Door't moorden van onnoosle zielen,
En weckt een stadt en lant-gheschrey,
In Bethlehem en op den Acker,
En maeckt den geest van Rachel wacker
Die waeren gaet door Beemd en Wey.

Dan na het westen, dan na 't oosten,

Wie sal de droeve Moeders troosten,
Nu sy haer lieve Kinders derft?
Nu sy die siet in bloet versmooren
Al eerste naulijcks zijn gebooren,
En soo veel swaerden root geverft?

Sy siet de Melck op de tippen

Van die bestorven bleecke lippen,
Geruckt noch vers van 'smoeders borst,
Sy siet de teere traentjes hangen
Als dauw en druppels op de wangen,
Sy sietse vuyl van bloet bemorst.

De winc-brau dect nu met sijn boogjes

Gedoken, en geen lachend oogjes
Die straelden tot in't moeders hart,
Als sterren die met haer gewemel
Het aenschijn schiepen tot een Hemel,
Eer't met een mist betrocken wert.

Wie kan d'ellend en jammer noemen,

En tellen soo veel jonge bloemen,
Die doen verwelckten, eerste noch
Haer frissche bladeren ontloocken,
En lieffelijck voor yeder roocken,

[p. 4]

 

En 'smorgens droncken 't eerste sogh.

 

 

 

Soo velt de Zeyn de koren aren,

 

Soo schut een buy de groene blaren

 

Wanneer het stormt in 't wilde wout,

 

Wat kan de blinde staet-sucht brouwen

 

Wanneerse raest uyt misvertrouwen?

 

Wat luyd soo schendigh dat haer rout?

 

 

 

Beducht Rachel schort dit waren,

 

V kinders sterven Martelaren,

 

En eerstelingen van u saet,

 

Dat uyt u bloet begint te groeyen,

 

En heerlijck tot Gods eer sal bloeyen,

 

En door geen wreetheyt en vergaet.

I. van de Vondelen.