Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen
(1643)–Anoniem Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen–
Auteursrechtvrij
[pagina 64]
| |
Wy waren soo ghepaert,
Als een Goddin der Menschen:
Hoe Edel hoe Rijck, hoe Iongh bejaert,
Gheen schoonder mocht ick wenschen.
Dan komt zy 'smorghens vroegh,
En zy is soo lieftaligh,
Mijn lief heeft twee bruyn Oogen soet,
En Lipkens Root Coraligh.
Nochtans zy my verliet,
Sy ginck met een voor heenen,
Met eenen die daer Flora hiet,
Haren Naem doet my weenen.
Schant Flora die ontbloot,
Doen hy 't zijn Vrouw vertelden.
Hoe hy een ander zijn Liefde toe-droegh
Daer zy haer seer in quelde.
Doen nam sy haren gangh
En meende by my te komen,
Daer ick lach onder de Loveren groen,
Een Wilt heb ick vernomen.
Hy spande zijnen Boogh
En meende dat wilt te raken:
O doodt! die hier verdolven leydt,
Moest dit mijn Huys-vrouw smaecken.
Hy kustense voor haer mont,
Hy meende dat Bloedt te stelpen:
Maer laes! hy gheen secours en vondt
Om sijn Huys-vrouw te helpen.
Adieu mijn Liefste Lief,
Adieu mijn opperste waerde,
Adieu Lief die begraven leydt
Onder de swarte Aerde.
Adieu mijn Lief Adieu,
Adieu mijn wel beminde,
Adieu Lief die begraven leyt
Onder de groene Linde.
Eynde van't eerste Deel van den Laurier-Krans. |
|