Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen

[Ey siet hoe Phillis, met Amarillis]

Stem: Ick min myn Harder,

EY siet hoe Phillis, met Amarillis,
Nu inde meye, langst de groene heye
Langst de groene paen,
Ey siet doch, siet doch, hoe sy samen gaen.

Siet Phillis kussen, zijn liefde blusten,

Veel minne strelen, gaet hy haer daer deelen
Doch in eerbaerheydt, Ey siet doch etc.
Hoe dat Phillis vleydt.

Amaril teere, die weyghert seere,

Doch siet van binnen, gaet sy hem beminnen,
Soo de daet ghetuyght, Ey siet doch, etc.

[p. 54]

 

Hoe hem Phillis buyght.

 

 

 

Sijn soete woorden, zijn minnen koorden,

 

Die sonder gecken, seer geweldig trecken,

 

Amarillis aert, Ey siet doch, etc.

 

Wat de Minne baert.

 

 

 

Maer zy bereyden, haer om te scheyden,

 

Als den valjanden, neemt hy hare handen,

 

Recht haer op seer koen, Ey siet doch, etc.

 

Wat kan Liefd' al doen.

 

 

 

Nu gaen de knapen, drijven haer schapen,

 

Binnen haer palen, want de son gaet dalen,

 

En de stal is veer, Ey siet doch, etc.

 

Phillis groetse seer.

 

 

 

Adieu mijn kroone, adieu mijn schoone,

 

Adieu mijn leven, wilt hem niet begeven

 

Die u soeckt op eer, Ey Amarillis

 

Kom doch morghen weer.

FINIS.