Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen


Een ander. ROsemond die lach gedoken Onder eenen Roselaer, Met haer oogen toe geloken, Met soo komt Philander daer, Om te plucken eenen roos Die de schoonst was van't gebloos.
[pagina 29]
Hy socht door bosschen en hagen, Maer hy vond geen roosjes niet, Dies begon hy dus te klagen Met een over groot verdriet, Ach, ach Roosjes waer duycht ghy? Maecht u soecker doch wat bly. Met dat hy dus stant te klagen Hem den Godt der Min verscheen, Die hem stracks begon te vragen Wat beduyt dees droeve reen? Gaet wat varder in het bos Pluckt daer roosjes met geblos. En soo ras hy haer genaeckte Sagh hy door de bladers heen Rosemond haer roode kaecken, Dat hem een soetje roosje scheen: Des hy riep met bly gelach Dit's de schoonste dien ick sach. Als hy reyckte om te plucken En hy dacht te grijpen wel, Voelden hy zijn vingers drucken Op haer Lely-witte vel; Hy verschrickt: en sy ontwaeckt, En hem kenbaer aen haer maeckt. Hy viel neder voor haer voeten, Liefste (seyd hy) ick heb schult, 't Geen ghy wilt ich daer voor boeten Sal ick dragen met gedult, Harder (seydse) 'kstel u vry, Met een kus voldiet ghy my. Hy rees op en druckt haer lipjes, Daer hy met veel lusjes soet Van de roo corale tipjes Wert gedruckt met overvloet, En soe haest hy had gekust Voelden hy sijn hart gerust. Rosemond die kust hem weder Met een soete lieve mont, Op de roosjes valt sy beder, En Philander oock terstont, Daer druckt hy dat roosje soet, En zijn pijn met lusten voet.