Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen

[VVie loopt hier door de deur en swiert]

Antwoort op de selve Voys.

VVIe loopt hier door de deur en swiert,
En roept, en klopt en raest en tiert?
Vergeefs is u verlangen,
Mijn veynsters en mijn deur
Daer zijn de grendels veur, Iongman na dat ick speur
Heeft u den dronck bevanghen.

Gy segt dat ick de liefste ben,

Daer ick nochtans u niet en ken,
Maer twijffel aen u reden,
Ionghman ghy zijt verkeert,
Dus hoe ghy lamenteert, Het geen dat ghy begeert
Werdt nooyt by mijn geleden.

Hout maet in't geen dat ghy versoekt,

Eer ghy u dwaes bestaen vervloeckt,
Men siet het meer gebeuren,
Die met een droncken hooft
Sijn 'sanderdaeghs berooft,
Van vreugde afgeslooft, Vol bitterleet en treuren.

Ghy schijnt te branden voor de min,

En soeckt met loosheyt soo mijn sin
Te krijgen door u smeecken, Ioncman zijt gy so graeg
So komt spreeckt mijn by daegh,
Dan sal ic op u vraeg, Met raet van vrienden spreken.

Nu is het al bont, en het sinne-mallen.