Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen

[p. 27]

[Dooft nu u strale bleecke Maen]

Voys: Florida, soo het wesen mach.

DOoft nu u strale bleecke Maen,
Dat ick mijn lief mach spreecke gaen,
Als trouwe minnaers plegen,
Op dat mijn niemant niet, Beluyster of bespiet,
Seecker in't vryen siet, Is veel verdriet geleghen.

Ick stort mijn tranen in u stoep,

Ick ween, ick sucht, ick karm, ick roep,
Maer ghy laet mijn in't lijden,
Och daer de vryery, Maet komt van d'eene zy,
Daer is het soet gevry, Niet als een bitter strijden.

Nu 'sHemels oogh is af gedeelt,

En Morphus met de Geesten speelt,
Och wat doet u nu vreesen?
De klappaert niet vermoet, 'tgeen nu de minnaer doet
Dus bid ic minphe soet, Rijst op magt immers wesen.

Seght eens wanneer dee ick u leet,

Waerom toont ghy u dan soo wreet?
Ghy sult het u beklaghen,
'k Sal kloppen dat het dreunt, En sien eens wie hier weunt
Het quaetste datje keunt, mijn door het recht verjagen.