Het nieuwe Princesse liedt-boeck
(1682)–Anoniem Het nieuwe Princesse liedt-boeck–
AuteursrechtvrijOf het Haeghse spelde-kussentje, bestoocken met schoone nieuwe luyeren, kapproen ende kraecke-beentjes, midtsgaders het Amsterdams Volewycks-schuytje
Voys: Sa allon, Op Dragon.
SChoon Goddin, Die ick Min,
Ach gy staet in mijnen sin,
‘k Heb u nu soo langh gevrijt,
Ick bid u mijn genadigh zijt,
Maeckt my al mijn quellingh quijt,
Liefste lief ick ben gewont,
Maeckt my gesont.
U schoon Belt, Met gewelt
Heeft mijn Hert soo seer ontsielt,
Dat ick stadigh Nacht en Dagh,
Door minne-pijn niet rusten magh
| |
[pagina 69]
| |
Als ick u schoon Ooghskens sagh,
Die my als het Blixem vier,
Verbranden schier.
Als een Roos, Zijn altoos,
Uwe kaecxkens door ’t gebloos,
Ach die krolkens om n Hooft,
Die maecken mijn verlangen groot,
Liefste Lief ick ben in noot,
Mocht ik nu eens van de pijn,
Genesen zijn.
Als Albast, Wit en vast
Zijn u Hantjens diemen tast,
En u Halsjen als korael,
U suyver leven Principael,
Poeselachtigh altemael,
Ach wat lijdt ick om u smert,
Al in mijn hert.
Waer gy gaet, Over straet,
’t Schijnt gy zijt den dageraet,
Die op onsen Horison,
Komt stralen als een Gulde Zon,
En den droeven Nacht verwon,
Lief ick Bidt dat gy mijn Ieught,
Verblijden meught.
Als een blom, Vol van rom,
Is u weerde Maeghdendom,
Die staet heden in den fleur,
En is van al den besten keur,
Maget jont my dit Blomken teer,
In deught en Eer.
Mijn gelaet, Tot u baet,
Zoeckt den Houwelijcken staet,
Lief al zijt gy onbejaert,
Gy mediteert te sijn gepaert,
Om u deught en soeten aert,
Want alleen schoon Lief gy zijt,
Die my verblijt.
Zoo ick dan, Niet en kan,
Worden uwen Liefsten-Man,
Zal ick sterven van ’t verdriet,
Want my groot ongelijck geschiet,
Zoo gy Liefken van my vliet,
Gy sult sien my smelten gaen,
In mijn getraen.
Neen schoon Maeght, Zoo niet plaeght
Uwen vriendt die Liefd’ u draeght,
Daer ghy siet dat in sijn Hert,
U soeten Naem geschreven wert,
Ach geneest hem van sijn smert,
Want hy u oprecht bemint,
Als eenen Vrint.
| |
[pagina 70]
| |
Neemt mijn hant, Tot een pant,
Die ick knoop in Echten bant,
Dat ick u kies voor mijn Vrou,
Die ick eeuwigh beminnen wou,
Neemt dit kusjen mee op Trou,
Als ick heb mijn schoone bruyt,
Mijn pijn is uyt.
|
|