Het nieuwe Princesse liedt-boeck

Of het Haeghse spelde-kussentje, bestoocken met schoone nieuwe luyeren, kapproen ende kraecke-beentjes, midtsgaders het Amsterdams Volewycks-schuytje

[p. 58]

Een ander

Voys: Wonderlijck zijn de Wercken, &c.

TReurt Amstels ondersaten
Dewijl ’t is treurens tijd
Begeeft u op de straten,
Helt Ruyters dood beschreyt
En heft een Klaegh-lied aen
Laet u ter herten gaen,
’t Verlies van soo een Helt,
Die neder is gevelt.

Een die so menigh malen

Sijn Vyand zwichte dee,
En gingh so zegen-pralen,
Met winninge ter Zee,
Dat tot diverse mael,
Sijn Vyand won door ’t stael
So dat hy daer op Zee,
Haer machten ruymen dee.

Maer in de laedste slagen

Kreegh desen Held een schoot
Tot Hollands droevig klagen
Als zijnd’ in groote nood,
Hy viel van boven neer,
Tot Neerlands groot herdseer
En tot den tienden Dagh,
Men hem maer leven sagh.

Doen sagmen Neerland treuren,

Om sijn ontijdige dood,
Elcks herte scheen te scheuren
Door hare droefheyd groot,
Om dat ons Iosua,
Gesneuvelt is te spa,
En laed sijn Lof en Eer,
Ter Aerden nimmermeer.

Op donderdag wy sagen,

Het Lichaem van dees Heer
Met pragt ter Kerke dragen
Met Soljers in ’t geweer,
Die gingen vooren aen,
Hebben haer plicht begaen,
Met ’t slepende geweer,
Tot desen Held sijn eer.

De Ruyters en Ratelwagten

Die kregen mee haer last,
En hebben met haer machten
Geduerigh opgepast,
Dat de passagie wijd,
Van haer sou zijn bevrijd,
Om dat het Volck koen,
Geen hinder soude doen.

Trompetters zijn gegangen

Van vooren voor het Lijck,
Met rou quispels behangen
Verciert sonder gelijck
De wapens van dees Helt,
Blasoenen zijn gestelt,
’t Casqued en ’t Harnas mee
Oock sijne Vlagh geree.

Twe Standaerds men aenschouwden,

En noch een groot Blasoen
En Ganceleds gehouwen,
Aen eenen stock seer koen,
’t Rapier was in de schee,

[p. 59]

 

’t Gevest om hoge re, De wapen-rock valjand

 

Op eenen stock gepland.

 

Een Paerd met Rou behangen,

 

Met wapens van dees Held

 

Doen sagh men met verlangen

 

Hoe dat daer was gesteld,

 

Een man geharrenast, Had in sijn handen vast,

 

Een stock van groot command

 

Die men daer mede vand

 

Doen quam d’Anspreeckers vooren,

 

Getreden voor het Lijk,

 

Doen volgde na behoren De vrienden algelijk,

 

En doe de grote raet, En Heere van de Staet

 

Yder een in sijn rang, So gingen sy haer gang.

 

Dus heeft men gaen oprechten,

 

Een Tombe inde kerk, En beelde zijn te hegten

 

Verciert met cierlijck werck

 

Tot spijt der Fransen straf,

 

Hem stueren na het graf,

 

En doen in dit geval, ’t Geen hem behoren sal.

 

De overgrote statie, Die sagme daer geschien

 

wanneer dan te dier spacie,

 

Veel Luyden quamen sien,

 

want hy het waerdigh is, Ik segget u gewis,

 

Dat niemant in ’t geval Sijn daden trotsen sal.