Het nieuwe Princesse liedt-boeck

Of het Haeghse spelde-kussentje, bestoocken met schoone nieuwe luyeren, kapproen ende kraecke-beentjes, midtsgaders het Amsterdams Volewycks-schuytje

Al heeft het France Loot ons Ruyter hoogh doen sneven
En dat zijn Luyster heeft Neptuynis gaen begeven,

Noch moet den Fransen Haen sijn Kraeyen laten staen,

Die door ons Ruyters spoor moest van Neptuynis gaen,

Wel komt dan Batavier en kleet u in den Rouwe,
En volght het Doode Lijck van onsen Ruyter trouwe,

Omvleght sijn Graf en Tomb vry met den Lauwere-krans,

Dat Fama Gallemt uyt het Puyck van alle mans.

[p. 56]

[Komt Nederlanders treurt]

Voys: Verheft u diep gesucht, &c.

KOmt Nederlanders treurt,
Om ’t geen ons is gebeurt,
Al op Neptuynis velden,
Van onsen Ruyter trou,
Die sijn Leven stelden,
Voor ’t Lant en huys Nassou.

Iuyst in de tweede slagh,

Tegen de Fransen ach
Wiert desen Helt geschooten,
Dat hy ter neder lach
Treurt kleynen en grooten,
Met een seer droef geklagh.

Had Godt hem doch gespaert,

En voor die schoot bewaert
Dat hy niet was gevallen,
Hoe sou hy den Vyant,
Door sijn schieten en brallen
Hebben dien Dagh ontmant.

Hoe maghtigh dat hy waer,

Met Schepen groot en zwaer
Soo scheen hy niet te dughten
Als hy sijn lagen schoot,
Gingh een yder vluchten,
Fij ongeluckigh loot.

Dat gy niet hebt gespaert,

Ons trouwen Helt seer waert,
Dat hy dien Dagh mocht strijden
Of schoon den Spanjaert vloot,
’t Scheen hy hem verblijden
Tegen haer Machten groot.

Ia tot het laetste uer,

Spoogh hy noch Vlam en Vuer
Uyt sijn Metale Trompen,
Tot dat sijn moedigh hert
Schier begost te dompen,
Van Pijn en groote smart.

Hy riep mijn Heer en Godt,

Is dit mijn Laetste Lot,
Of is ’t van u besloten,
Dat ick hier blijven sal,
Weent vry kleynen en grooten,
Over mijn ongeval.

[p. 57]

 

Treurt Capiteynen vry,

 

Treurt Officieren met my,

 

Treurt mijn Matroosen alle,

 

Treurt mijn Soldaten Trou,

 

Want ick ben gevallen,

 

Voort ’t Lant en Huys Nassou.

 

Komt Trouwe Borgery,

 

Vleght Lauwer Kransen vry,

 

Om ’t Hooft van sulcke Helden,

 

Die tot haer laetste uer,

 

Lijf en Leven stelden,

 

In Vlamme Brant en Vuer.

 

Komt Messinesen al,

 

Klaeght over ’t Ongeval,

 

Gy Fransen moght wel schroomen,

 

Godt sal ons weer een Helt,

 

In sijn plaets doen komen,

 

Al op Neptuynis Velt.

 

Die sal ons Helden Doot,

 

Wreecken tot uwer noot,

 

Dat ghy sult klagen en Huylen,

 

Gy sult noch altesaem,

 

Rebelleren vuyle,

 

Schricken voor uwen Naem.

 

Godt die ons Vryheyt gaf,

 

Sal u noch straf op straf,

 

Op uwe Schouder laden,

 

Ons Trouwen Ruyter leyt,

 

Op het Bet van Paraden,

 

En rust in eeuwigheyt.