|
| |
Nederlandts Maagde-klachte Of Treur-galmen, over het droevig verongelucken en verdrincken van den doorluchtigen Vorst en Manhaftigen Heldt Johan Wilhelm Frisoo, Prinse van Oranje, Grave van Nassau, Erf-stadthouder van Vrieslandt &c. &c Verdroncken by het Striense-Sas op den 14 July 1711, en op den 22. dit o gevist ontrent een half uer van de plaets daer sijn
| |
| |
Doorluchtigheydt is verongeluckt. En kan gesongen werden;
Voys: Agh liefde weest gegroet.
TReurt met mijn Nederlandt
Zijt vergaert en nu bezwaert,
Om 't Huys Nassouw; kleet U alle in den Rouw,
Want siet het pronck sieraet,
Den Roem der braven Helden
Is ontruckt van desen Staet.
Zijn lijf en leven waegden,
Die met sijn vuerigh Stael,
Noyt heeft gebeest, terwijl hy leeft,
Die sijn Naem noyt en sal te gronde gaen,
Van Neerlandt sal beklijven,
Schoon het is een zwaare smert.
O! Huys Nassou, die den Rouw,
In 't herte gaet, en niet minder desen Staet,
Veel vrugten van te plucken,
Is vergaen met naer geklach.
Tot eer van Neerlants Roem,
In het Velt, als een Helt,
Was hy klaer, en sag noyt geen gevaer,
| |
| |
Maer met sijn moedigheydt,
Was hy in 's Vyants wegen,
En een Ridder in den strijdt.
Die Zeelandt hier komt drucken,
De Faem maeckt naer geklach,
Om dien spruyt, diens lof uyt,
Door Wolken gaet, by hoogen ende laegen staet,
Wiens Ridders Roem en lof,
De Werelt door braveerde,
Leyd eylaes nu in het stoff.
Doch Troosten in haar leyden:
In zwaeren smert en Rouw,
't Is Gods hand, die het Land;
Hier ontruckt, En de Helden van ons pluckt:
Die spruyt soo jonck van jaren,
Die 't hert van Holland koos.
Ik schrick om het verhael,
Dat mijn klinckt in de ooren;
Dat een Helt, Is gevelt, En versmoort;
De schrick Neerlands hert door boort,
Ja als een snijdent zwaert;
Dat Nederland geeft wonden,
Hemel, Hemel, dog bedaert.
Wat Naer en Droef gekerm:
Ontsteeken hier mijn ooren;
Was die Vloet, Soo verwoet:
En ontaert, Dat sy geene Prins en spaert,
| |
| |
Een Leeuwe was in het streyden,
Die een yder gaf een les.
Op wiens kragt, men gaf acht;
En wiens bloet, ontstack als een Etnaes gloet:
Waer voor hy de Standaer plant.
Ick Lill' van het geschrey:
Dat hier komt openbaeren;
Doet bystant, Troost het Land:
Over die slag, als ick nu moet hooren ach:
Mijn Veltheer en mijn hert;
Mijn bloet mijn eyge leven,
O! bedroefde zwaere smert.
Rouw-klagen al de Maegde,
Oranje Blom, Die staeg won,
En quam altijd, Met vreugde glory uyt den strijd
Heeft soo een droeve val:
Het Ligchaem van dien Held,
Soo als ons wert vermelt,
By het Sas, Daer het was, Onder gegaen,
Is het Lijk weer doot ontfaen;
Den Hemel wil sijn Geest,
| |
| |
In het eeuwig Bruylofts-Feest.
|
|
Auteursrechtvrij