Vryster-klagt.
Voys: Za Trompen en Trompetten.
'k HEb menigmael voor dezen,
Dat elk Getrouwd wil wezen, maer toen was ik noch klein
Maer toen ik achtien jaer, Geworden was daer naer,
Trok myn zinnen, My tot minnen, Hy dat 's raer.
2. Doe kreeg ik eens een Vryer,
My dunkt het was een Snyer,
Hy wierd op myn so groen;
Hy trok my op syn Schoot,
En kreeg myn Borsten bloot,
Die hy kusten, Want syn lusten, Waren groot.
3. Toen heeft hy my Ontregen,
En streek myn kleeren neer,
Ik sey 'er al niet tegen, Het was na myn begeer;
Hy deed myn Hembt om hoog, En seide Lief gedoog
Dat uw schoonheid, Zig ten toon leid, Voor myn oog.
4. Ik was 'er mee te vreden,
En sag myn naakte leden, Mooy poezel, blank en net;
| |
Hy voelde met syn Hand, Myn Lijf aen alle kant,
En hy maakte, Dat ik raakte, In de Brand.
5. Doe ging hy zoetjes booren,
Met eenen blanke Hooren, De droely dat was puik:
Het ging ik weet niet hoe, Ik wierd dat spel niet moe;
Op het leste, kreeg ik het beste, ook noch toe.
6. Hy kwam schier alle dagen,
En deed op die manier, Na mijn sin en behagen,
Op het lest so nam 't een keer,
En hij en kwam niet weer,
Hy benijde, Dat ik seyde, Doet wat meer.
7. Nu mach 't my niet gebeuren,
Want niemant spreekt my an,
Is waerdig te betreuren, Ik krijg al vast geen man
k heb geproefd van dat, Wel dichjes en wel zat:
Waer de Snyder, Is och leider! Op een pad.
8. Ik woud dat ik 't mijn leven,
Nu niet had geprobeerd, Dan was 'er niet bedreven,
Waer door ik was onteerd:
Had ik het niet geproefd, So was ik niet bedroefd,
Zo de Snijder, Maer niet wijder, Op een snoefd.
9. De Droelij moet hem halen,
O die verbruide Vent! Hij komt na my niet talen,
Had hy 't mijn noit gedaen, Dan zoud' het nog wel gaen
Wie zond' kennen, So ontwennen, Van de Haen.
10. Ik dagt hij soud mij Trouwen,
Ik heb de Vent noch lief;
Maer hy socht schoone Vrouwen,
Het is my ook wel leet, Maer dat is niet een beet,
K mag nu spreken, Van de streken, Die ik weet.
|
|
Auteursrechtvrij