| |
Een aardige Zamespraak of Koddige Vryagie, tussen een Boere Knegt, en een Boere Meyd.
Voys: Ey lieve Jan loopt met een zet. &c.
WEl Neel hoe werden wy gebruyd,
En wilje mijn, zo wil ik jouw,
Want of wy werken noch zo zeer,
Men siet altyd noch bang,
Men heeft niet meer als kost en kleer
En stront noch tot syn dank.
2. Wel so den bruy kees woud gy zo,
En slapen dan maer op het stro,
Noch Pot noch Pan noch Stoel noch kan
En al wat daer toe strek,
Waer mee sou men Huijshouwe dan?
'k loof zeper je werd gek.
| |
| |
3. Wel neen Neel, ik en werd niet gek
Ik meen het by mijn keel,
Hoender stront is geen katten drek,
Men moet malkaer begekken niet,
Als gy het niet te nauw doorziet,
4. Wel segt myn kees, waer wou men dan
Gy weet dat men immers niet kan,
Ik heb al van je praet genoeg.
Loopt heen kees, gaet maer na jou Ploeg
5. Neel smyt mijn woorden niet zo voort,
Onze Baes ende Vrouw die had,
Toen sy zouden te trouwen gaen,
Laet men 't daer op ook laten staan,
6. Ja kees men sou dat kunnen doen,
Maer mijn vrees ik voorwaer,
Dat ik dat Luk niet zou vermoen,
Kost men het eens besoeken gaen,
Voor een jaer als de heur,
Myn dunkt ik sou het dan toestaen,
7. De duyker Neel dat hebje wel,
Eens sien hoe het ons lekken sel,
En vald het ons te swaer.
| |
| |
Zo kunnen wy dan ellik weer,
Gy kund daer nu niet tegen meer,
Ik sie een gat daer door.
8. De drommel moet jou halen vent,
Waer of ik mijn ooren na wend,
Steekt gy met mijn de gek:
Woud gy het zeper voor een jaer,
Als ik dan vast met jonge waer,
Dat Kees zou bruyen heen.
9. Wel Neel wat is dat voor bescheyd:
Als men kreeg kinders schoon,
Men had dan vast een knecht of Meyd,
En die gaf men geen Loon:
Dat Prophiteerde ons in 't jaer:
Hondert Gulden op 't minst:
Den Huysraed kon men allegaer,
10. kees laet uw bek niet langer gaen
Of 't zou hap'ren op 't end':
Zou ik voor u ten dienst maer staen?
Woud gy eerst maken Meyd of knegt,
't Was of gy mijn dan had gelegt,
Al met mijn gat in 't vuyr.
11. Wat bruyd men deze Vagebont,
Och ja ik Neel al was 't terstond,
'k Loof het wel Drommels kwaed:
Denkt eer ik met uw spanden an,
En zo gy langer spreekt daer van,
| |
| |
12. Nou Neel ik bidje toch bedaerd,
'k Heb dat so niet gegist:
Neen Vent gij sult niet ruyken daer,
Ik maer hebbe gepist En legge nog een einde houts
Voorts op uw blaauwe scheen,
Och Neeltje leend myn dan jou kous,
|
|