|
| |
Een Nieuwe Herders Vryagie.
Op een Aengename Voys:
WEest 'er gegroet schoon Herderinne,
De Liefde dringd my sterk aen,
Ik voel mijn heel beroofdt van sinnen,
Kan ik dan geen troost van uw verwinnen,
Dat gy my wild ten Antwoord staen.
Want ik leg stadig heele nachten,
Dat ik peyns om u mijn zoete kind,
Daerom en laet my niet lang staen wachten,
Gy kund myn Pijn heel gaen verzachten,
Als gy mijn maer eens weder Mind.
Jongman houd op van al uw klagen,
Want ik en kan my dat niet verstaen,
Dat gy uw nood so aen my komt klagen,
Om my so veel toe te dragen,
Wel waer komt dit so gau van daen.
Daer ik noch noijt in geen occazie,
Of Converzatie en hebbe gehad,
Als lest in de nieuwe spruyt Plantagie,
Met onze Schaepjes vol Couragie,
Daer gy met my te Praten sat.
Schoon Lief en ik moet het u openbaren,
Zedert die tyd dat ik u daer zag,
| |
| |
En onse Lammeren te samen waren,
Wat is mijn droefheyd wedervaren,
Om u so treur ik nacht en dag.
Jongman uw klagen is verloren,
Ik ben tot Trouwen noch niet gezint,
Geen Minnaer kan myn jong hert bekoren,
Daerom en wilt u niet verstoren,
Maer ziet dat gy een ander mind.
Niemant en kan ik ter werelt minnen,
Noch ook niet klagen myn droefheyd groot,
Als u myn Overzoete Herderinne,
Die ik geheel met hert en sinnen,
Ja sal beminnen tot in der dood.
Jongman ik geloof 't zyn geyle lusten,
Daer uw jong Hert mee bevangen sal zyn,
Dat gy een Maegd op 't Bed zag rusten,
Die uwe minne brand eens blusten,
Dan waer genezen uw smert en pyn.
Schoon Lief wilt staken die gedagten,
Want ik bemin u in eere en deugd,
En stort voor u uijt mijn droeve klagten,
Zoud gy daer door niet weder tragten,
Met zoete woorden myn Hert verheugd.
Jongman houd op van al uw klagen,
Want al mijn praten is Veynzery,
Een Maegd moet altyd listig vragen,
En tot respect haer eerbaer dragen,
Wanneer een Jongman komt daer by.
Wel is myn droefheyd dan ten enden,
Zyt gy bewogen, Och Herderin!
Myn te verlossen uyt veel elenden,
Zal ik met vlyt my u dan gaen wenden,
Dryven myn Schaepjes de Stalwaerd in.
Ja Herder gaet maer na de Weyden,
Sy zyn verzadigd heel gants met groen,
En laten wy samen ons wat vermeyden,
En met genugten dit gaen verbreyden,
| |
| |
Komt Herder geeft myn daer op een zoen.
Schoon Lief ik neem u in myn armen,
Ik sal uw beminnen en wezen getrouw,
En voor uw angst en druk beschermen,
Gy hebt verhoord myn droevig kermen,
Gy sult weesen Lieuwe Vrouw.
Komt Herders wilt nu vreugde aenschouwen,
En maakt nu kransse van lauwerier,
Om op 't Hoofd van myn lief te bouwen,
Wat groote vreugd nu sal ik Trouwen,
Mijn lieve Katelyn komt maer hier.
|
|
Auteursrechtvrij