De nieuwe hofsche Rommelzoo


Toon: In het huisje zonder glaazen, &c. HEer wat zijn 'er al Poëten Met haar Pennen in de weêr! 't Last'ren kan men niet vergeeten, Wijl men hinkt van eigen zeer,
[pagina 92]
En gerust van smarts-gekrimp; Noch meent men dat de schimp, Van 't hinkend dicht, Het helder licht Verçiert met deugdes glimp. 2 Deedme niet als ondeugd schelden, Dan zo waar het schimpen goed; Doch der swakken fout te melden Spruit uit een ontaart gemoed. Wie is 'er zo volmaakt, Die ieders wonden raakt? Die zonder smet, In ieders bed, Zijn halve logens braakt? 3 Heeft de Stopper 't eens verkurven Met zijn Kaffa-kleertjes? ey!
[pagina 93]
Ey! waarom papier bedurven, Om een borst gelijk als hy? Daar zijn 'er and're meer. Ik zie zo menig Heer, Die, zonder droog, Of nat in 't oog, Noch speelen steeds mooi-weêr. 4 And're menen dat Faljeeren, Door gewoont', geen schimp en hoeft; En men ziet dat Weeze-kleêren Vaak bedekken zulk geboeft'. Ik weet'er noch wel een, Die spilt vast bout en been; En kletst en borgt, Gantsch onbezorgt, Voor thien te geven een.
[pagina 94]
5 Maar wat zal het volkje zeggen Als hy eens de poort uit raakt? 'k Mach mijn veeder nederleggen Wijl een schemper tegen-braakt, En weder schrolt op my, Dus viel ik licht aan ly; Die zelver vil, En dichten wil, Heeft helsche slaverny. B.