|
| |
| |
| |
Wild-zang,
Gezongen op de Bruiloft van A.d.C. En H.v.M.
Zo iemand 't Wild-zang laakt, 't Geen ik de Gasten dis,
Dat hy het beter maakt; Of laat het lijk het is,
Ik pas op geen bedil: De wijste konnen doolen:
't Is altijdt geen Pasquil; Dat zweer ik by men zoolen.
't HEylikke komt een mensch als kakken aan, mach men wel zeggen:
Dit drollig spreukje keyeren, hoef ik je niet uit te leggen:
't Wil al muizen dat van katten komt, 't is zeper waar:
| |
| |
Pots nikkel, wie zou dat ezeit hebben over een half jaar
Dat Bruigom en Bruidtje ien vleis en bien zou wezen?
Is 'er wel iemandt in dees Kommeny die 't in 't Haylikmakers Boek had elezen?
Spreek Ionges? Ja, ja, je bint zo hoog niet gestudiert na dat ik gis:
't Is gien wongder, 'k loof 'er tot Ley'en zo menig steiloor gepromoviert is:
Dat ik 'er ook uit zou eneust hebbe, hoefje by men keel niet te giszen,
Neen bylo, we zient voor ons ooge, we mosten malkaar niet in de zak piszen:
Ongezien kan geschien. Koop is koop. Lieven is een eunjer kruid.
't Heeft 't al wech zei de Exter, en had ien bout in zen stuit.
Trouwen, Trouwen, is 't ouwe deuntje, en 't zoete nieuwe jaartje.
| |
| |
Zo d'ouwe zong, de jong piep alzo: 't blijkt aan dit Paartje.
Stap wech. Laat voort gaan Hoe is de blaas na 't groote Gild'
Bruigom? wierd je 't razende water te nau, of was 't je te woest en wild?
Biecht op: Hadje in de Frangz' en Spaanze kusten gien mier behagen?
Ik denk wel wat: 't Was je dat eijer-eten niet; je vreesde voor slagen
Van 't Kontermans volk, al roepje niet lui, je bent me zo plat niet:
Je Had 'er gelijk in, men brand 'er hoorens, 't was 'er voor mier al te hiet:
De Droes mocht zo tappen; de Saaren zijn een deel onvoorzichtige lompen;
Want zonder ien mensch te waarschouwen, raakken zy armen, bienen, hoofden en rompen.
| |
| |
Dat was, werentig, der katze nicht die je zocht: ik loof je voert om baat;
Hoe licht krijg m' ook een streek uit de pan, aster zo bezukt hiet van de rooster gaat:
Dat zouwen 'er wel zeuven zeggen, wel te verstaan as zy 't maar wisten:
O bloedt! wie weet hoe haar die zakereerze Schijtebroekken en Kapiteins bepisten
Van angst: in 't vinnig plukharen, daar Bestevaar zaliger helaas, in de keers vloog:
Veel speelden 'er, beter bloo Jan, as doo Jan, trouwens, ze hadden gien Galg in 't oog.
'k Wil 'er gien praat of hebben. Oost, West, t'huis best; 't is veel bequamer,
Moei jy jou met gien vullis, Bruigompje, jy woont op ien kamer.
| |
| |
Laat ze malkaar na de vodden zitten, dattet zijn oogen verkeert:
Zend jy 'er jou Kat, houje aan de Willige, je krijgt dat je begeert.
Behouwe reis: je hebt jou poos te roer estaan; 't is wel eslaagt, eldereweken!
't Luk is rond, 't vliegt d'een in de neers, en d'aar in de mond; dat 's of ekeken.
Vat nou de Dogge te brille, die zo meenig hondert mensch helpen van kant.
Toon je manlikheid, maak nieuwe Sla-dooten, die ba weer durven zeggen voor 't Vaderland.
Alle baat helpt, zey de Muis, en piste in zee: Ay latet je dan ook niet verdrieten,
Al moetje om nieu volk te fokke, onder en tusschen, het u 'er dikwils in schieten.
| |
| |
Dat roert niemandt: je bent 'et alleen niet, daar zijn meer die 'er in doen.
't Leidt 'er by, Jong-en-Iuy, daars volk gebrek: maak niet veel olletjens: rijp en groen
Volgt je weet wel. Vrijt ter wumpel. Slaat 'er wat eyeren in: trouwt al wat rasjes:
Je verstaat men wijffelen wel. Dek toe de pot. Krijgen 't de Staàrten in de neus, ze schuren 'er quasjes.
't Is zo vreemt niet, want raakten die Honden in Leyenaars kluive, ze speelde wis behenk.
Dats spek voor 'er bek: daar zijn ze toe ewurpen, die Gaauwe-dieven wille no verdrenk.
Al lang enoeg van dit gortelegooy, 'k schey'er uit, 't begint me al te verdrieten:
'k Wod al den vleet t'Amsterdam op den Dam stondt, 'k mien men zou 'er haast dood schieten,
| |
| |
En voeren ze dan voor den Drommel op Marken, om Strontenburg meê te hoogen, daar zijn ze nut toe:
En Fin, deze vier Elementze plagen wenscht haar al de werelt, en ik
|
|
Auteursrechtvrij