Het nieuwe tulpje

Versierd met de allernieuwste Liederen, welke heeden gezongen worden

[p. 61]

Nieuw Lied op de Capitulatie en ’t overgaan van de Stad Luxemburg, zynde een Zamenspraak tusschen de Fransche en de Keizerlyke Generaal.

Stem: Als ik den Handel wel doorzie.

Wel Luxemburg gy schoone Stad,
Ik heb u lang in ’t zin gehad,
Gy zyt den roem van ’t Land,
Sleutel van Braband,
Met u sterke Wallen,
Ziet uwen Minnaar komt tot u gegaan,
Die dag en nagt heeft voor u deur gestaan,
’k Verzoek u schoon Juweel,
U Forten en Kasteel,
Te krygen tot myn deel.

Wat is dat voor een Serviteur,
Die dag en nagt staat voor mijn deur?
Met menig duizend Man,
Van het Fransch gespan,
Om my te verleiden,
En my te brengen onder ’t Fransch gebied,
Wat gy komt vraagen ik en hoor u niet,
Die taal staat my niet aan,
Hierom wilt henen gaan,
Ik kan geen Fransch verstaan.

[p. 62]

 

Ik heb nu wel agt maanden tyd

 

Als een opregt Minnaar gevreid,

 

Zoo wel by dag als nagt

 

Aan u deur gewagt,

 

Met myn Oorlogs-Knegten,

 

Ik ben gezonden van het Nationaal,

 

Gy moet niet vreezen voor vuur of staal,

 

Of voor u leet of schand,

 

Myn hert door liefdebrand

 

Zoo gy my bied de hand.

 

 

 

Franschman, ik zal dat niet toestaan,

 

Daar ik heb Eed en Trouw gedaan

 

Aan ’t Huis van Oostenryk,

 

Gy of uw’s gelyk

 

Zult my niet bewegen,

 

Om my te trekken uit myn Heerschappy,

 

Gaat op een ander en myn deur voorby,

 

Schoon dat gy my bemind,

 

Ik houd voor mynen Vriend,

 

Die ik heb lang gediend.

 

 

 

Schoon dat gy Luxemburg zyt,

 

Vermaard door g’heel de Wereld wyt,

 

Van uw doorlugtig werk,

 

Stad en Forten sterk,

 

Voor uw deffendatie,

 

Gy weet voor zeker dat het Nationaal

 

Heeft de Victorie en den Zegenpraal

 

Door g’heel het Nederland,

 

In Vlaand’ren en Braband,

 

Den Boom van Vryheid plant.

[p. 63]

 

Al is het Land in uw gebied,

 

Het is my meer als eens geschied,

 

Dat ik wierd aangerand,

 

En ’t Kanon geplant,

 

Voor myn Stad en Wallen,

 

En my vertoonde menig duizend man,

 

Niemand gevonden die my dwingen kan.

 

Op ’t lest moest den Vyand

 

Vertrekken tot zyn schand,

 

En keeren naar hun Land.

 

 

 

Al vreest gy voor geen kruid of lood,

 

Ik zal u door den hongersnood

 

Krygen haast in myn hand,

 

Want u Proviant

 

Heb ik afgesneden,

 

U voeragie in het lands-gewin,

 

Daar kan geen goed of levens middels in,

 

Uw arme Burgery

 

Die roepen al tot my,

 

Met kermen en geschrei.

 

 

 

Zoo gy my niet en wilt ontslaan,

 

Eer wy van hongers-nood vergaan,

 

Ik geef aan u myn woord,

 

Met een goed accoord,

 

Van Capitulatie,

 

Gy zyt den eersten die my dwingen kan,

 

Wat kan my baaten twaalf duizend man,

 

Ik geef my liberaal

 

Over aan ’t Nationaal,

 

En leeren Fransche taal.

[p. 64]

 

Ik geef u nog drie daagen tyd,

 

U Volk zal in Eerbaarheid

 

Vry de Stad uitgaan,

 

Met Vlag en Trommel-slaan

 

Tot uw Buiten-Wallen,

 

En dan vertrekken naar hun Garnisoen,

 

Zonder de Wapens maar den Eed te doen,

 

Als m’ hun in Duitschland stuurt,

 

Geen Wapens meer en vuurt,

 

Zo lang den Oorlog duurt.