Het nieuwe tulpje

Versierd met de allernieuwste Liederen, welke heeden gezongen worden

Minneklagt van Damon.

Stem: Van de Knoop.

1

Mijn Silvia! mijn uitgeleezen,
Mijn tweede ziel! ik zwoer u trouw,
Waerom komt gy niet als voor dezen
By my, in myne schaepen kouw?
Hoe vaek mijn lief! mijn schat! mijn waerde:
Hoe vaek zijn wy vroeg opgestaen.
Eer Phebus nog een strael op de aerde
Vertoond had; Veldwaerds heen gegaen,
Wy weiden ons schaepjes, en kenden geen nood,
Wy aten te zaemen, ons kaes en brood;
De Lammertjes sliepen in onzen schoot
De liefden was ’t al, wy vreesden geen dood.

[p. 38]

 

2

 

Hoe weiden onze schaepjens zaemen:

 

Hoe zongen wy een vrolijk lied;

 

Als wy in veld of bosschen kwaemen;

 

Door d’Echo maer alleen bespied:

 

Hoe menigmael hebt ge in de laentjes,

 

Van ’t boschje in mijn arm gerust,

 

Hoe dikwerf heb ik liefden traentjes,

 

Van uwe koontjes afgekuscht.

 

Wy zongen, wy sprongen, wy kenden geen nood,

 

Wy aten te zaemen ons kaes en brood,

 

Uw hoofdjen dat rusten in mijnen schoot,

 

De liefde was sterk, gelijk als de dood.

 

3

 

Maer ach! die tyden zijn verdweenen,

 

Zints Coridon van liefde sprak,

 

O Silvia! ... nu vlucht gy heenen,

 

Hy is ’t die onze min verbrak

 

Gy waerd niet trouw, help mijn ô Goden,

 

Aenhoor mijn klagt! ik zweer, ik zweer

 

By de Altaer, die van klaver roode,

 

Gebouwd is, dat ik nimmermeer,

 

Mijn schaepjes wil weiden! Ik laetze in nood,

 

Ook nimmermeer eten mijn kaes en brood,

 

Of rusten op d’Aerde, haer vrugtbre schoot,

 

Maer sterven; ja sterven, van liefde de dood.